علی رضا روزبهانی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر

احمدرضا احمدی، بیش از پنجاه سال است که در عرصه های مختلف هنری و ادبی کشور حضور دارد و یکی از نمایندگان اصلی جریان بحث برانگیز شعر «موج نو» به حساب می آید. شعری که در آغاز دهه چهل شکل گرفت؛ طرفدارانی یافت و کم کم با اوج گرفتن مبارزه های سیاسی و اجتماعی علیه حکومت پهلوی و بی اعتنایی ناشران، منتقدان و مخاطبان به محاق رفت. بعد از انقلاب ۱۳۵۷ و اتمامجنگ ایران و عراق و فروکش کردن التهاب های سیاسی و حماسی، برخی از اصول و قواعد این جریان شعری مورد توجه شاعران آوانگارددهه هفتاد قرار گرفت و شعرهای احمدی این بار مورد اقبال ناشران واقع شد. اگرچه شعر احمدرضا احمدی در عرصه نقد ادبی وجریان شناسی شعر معاصر به عنوان غیرمتعهد به مسائل سیاسی و اجتماعی شناخته می شود؛ ولی اگر با دقت بیشتری به شعرهای اونگریسته شود، جلوه هایی از تعهد اجتماعی آشکار خواهد شد. از مبارزان سیاسی تا زندانی ها و اعدام ها و سانسور و کتاب سوزان و بعدهاجنگ و تبعات آن در شعر او دیده می شود که البته همگی از اصول زیبایی شناسی شعر موج نو پیروی می کنند.

احمدرضا احمدی، موج نو، تعهد اجتماعی و سیاسی