کیارش بیرانوند - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
بهمن پریزادیان کاوان - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
بابک ماسوری - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
حشمت الله خسروی نیا - گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران
محسن محمدی ساعی - مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی لرستان، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، خرم آباد، ایران

جهت ارزیابی تاثیر عصاره کروموکلوریس زافینجنسیس و اسپیرولینا پلاتنسیس بر شاخص ‎های تولیدی، فرآسنجه های خون و وضعیت آنتی اکسیدانی در مرغ های گوشتی، تعداد ۴۰۰ قطعه جوجه گوشتی نر، سویه راس ۳۰۸ در قالب طرح کاملا تصادفی با استفاده از پنج تیمار و چهار تکرار (حاوی ۲۰ قطعه جوجه) مورد استفاده قرار گرفت. تیمارهای آزمایش شامل سطوح مختلف عصاره جلبک کروموکلوریس زافینجنسیس و اسپیرولینا پلاتنسیس (۰/۲ و ۰/۴ درصد) بود که با جیره غذایی مرغ های گوشتی مخلوط و جهت تغذیه استفاده شد. تفاوت معنی داری از نظر شاخص تولید در ۱ تا ۱۴ روزگی میان تیمارهای مختلف مشاهده شد (۰/۰۵>P)، به طوری که بیش ترین شاخص تولید در تیمار حاوی ۰/۴ درصد جلبک اسپیرولینا مشاهده شد. در بازه زمانی ۲۹ تا ۴۲ روزگی استفاده از جلبک کروموکلوریس به مقدار ۰/۲ درصد در جیره غذایی مرغ های گوشتی سبب بهبود معنی دار شاخص تولید شد (۰/۰۵>P). در بازه زمانی ۱ تا ۲۱ روزگی بیش ترین شاخص تولید در تیمار حاوی اسپیرولینا به مقدار ۰/۴ درصد به دست آمد (۰/۰۵>P). بیش ترین نسبت گوشت سینه در تیمار حاوی جلبک کروموکلوریس به مقدار ۰/۲ درصد مشاهده شد (۰/۰۵>P). کم ترین مقدار LDL در سرم مرغ های دریافت کننده جلبک کروموکلوریس به دست آمد (۰/۰۵>P). تاثیر تیمارهای مختلف بر سطح مالون­ دی ­آلدئید سرم معنی دار نبود. با توجه به یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری کرد که استفاده از عصاره جلبک کروموکلوریس زافینجنسیس به مقدار ۰/۲ درصد و اسپیرولینا پلاتنسیس در سطح ۰/۴ درصد در جیره غذایی مرغ های گوشتی سبب بهبود شاخص تولید و کیفیت لاشه می شود.

جوجه گوشتی, شاخص تولید, کیفیت لاشه, میکروجلبک