میر حامد سید حسنی - موسسه تحقیقات بین المللی تاسماهیان دریای خزر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رشت، ایران
میر مسعود سجادی - گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه سرا، ایران
بهرام فلاحتکار - گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان، صومعه سرا، ایران
ایوب یوسفی جوردهی - موسسه تحقیقات بین المللی تاسماهیان دریای خزر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رشت، ایران
مریم منصف شکری - موسسه تحقیقات بین المللی تاسماهیان دریای خزر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رشت، ایران
علی رضا علبیپور جور شری - موسسه تحقیقات بین المللی تاسماهیان دریای خزر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رشت، ایران
هوشنگ یگانه - موسسه تحقیقات بین المللی تاسماهیان دریای خزر، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رشت، ایران

به منظور کاهش سهم پودر ماهی در جیره غذایی فیل ماهی، مخلوطی از پروتئین های گیاهی و جانوری (گلوتن ذرت: ۳۵ درصد، گلوتن گندم: ۱۹/۳۴ درصد، آرد سویای فرآوری شده: ۳ درصد، پودر ضایعات مرغ: ۲۰ درصد، پودر گوشت و استخوان: ۸ درصد، پودر خون: ۴/۳ درصد) از لحاظ ترکیب شیمیایی و پروفایل اسیدآمینه مشابه پودر ماهی بود، در سطوح جایگزینی ۲۰، ۴۰، ۶۰ و ۸۰ درصد جایگزین پودر ماهی شدند و به نام تیمارهای ۱ (FM)، ۲ (MPP۲۰)، ۳ (MPP۴۰)، ۴ (MPP۶۰) و ۵ (MPP۸۰) نامیده شدند. تمام جیره ها دارای سطوح یکسان پروتئین و انرژی (۴۴ درصد و ۴۳۶۵ کیلوکالری/کیلوگرم) بودند. فیل ماهیان با میانگین وزن ۶/۵ ±۱۶۷ گرم از جیره های مزبور تا حد سیری تغذیه و شاخص های رشد، هماتولوژی و برخی از شاخص های ایمنی غیر اختصاصی و آنزیمی آن ها مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که شاخص های رشد از جیره های مختلف غذایی تاثیر نپذیرفت (P>۰/۰۵). اختلاف معنی داری در تعداد گلبول ­های سفید، قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، غلظت متوسط هموگلوبین (MCHC)، مونوسیت و ائوزینوفیل ماهیان در مقایسه با ماهیان تغذیه شده با جیره مبتنی بر پودر ماهی (FM) مشاهده نشد (P>۰/۰۵)، اما میزان حجم متوسط گلبول های قرمز (MCV) در ماهیان تغذیه شده با جیره های (MPP۲۰،MPP۴۰ ، MPP۶۰ و MPP۸۰) و وزن متوسط هموگلوبین موجود در یک گلبول قرمز (MCH) ماهیان تیمارهای MPP۶۰ و MPP۸۰ نسبت به ماهیان تیمار (FM) به­ طور معنی داری کاهش یافت (P<۰/۰۵). میزان لنفوسیت در ماهیان تغذیه­ شده با جیره­ های MPP۲۰، و MPP۴۰  به طور معنی داری از ماهیان تغذیه شده با جیره FM کم تر بود (P<۰/۰۵)، با افزایش مخلوط پروتئین جانوری به جای پودر ماهی فعالیت آنزیم های  AST و ALT کبد در مقایسه با ماهیان تغذیه شده با جیره مبتنی بر پودر ماهی به طور معنی داری افزایش یافت (P<۰/۰۵). نتایج این آزمایش نشان داد که امکان جایگزینی ۴۰ درصد از مخلوط پروتئین های حیوانی و گیاهی به جای پودر ماهی بدون تاثیر منفی بر شاخص های رشد، بقاء، شاخص های هماتولوژی و برخی از شاخص ­های ایمنی غیر اختصاصی و آنزیمی فیل ماهی در حال رشد وجود دارد.

فیل ماهی, منابع پروتئین حیوانی و گیاهی, شاخص های رشد, هماتولوژی, آنزیم های کبدی