مرتضی صلاحی - گروه شیلات، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
احسان کامرانی - گروه شیلات، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
مسلم دلیری - گروه شیلات، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
مومنی محمد - پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بندرعباس، ایران

گاها به دلیل محدودیت هایی مانند عدم امکان استفاده مداوم از گشت های تحقیقاتی و انواع هزینه ­ها، در مدیریت صید بسیاری از ذخایر دریایی با کمبود اطلاعات مواجه هستیم که به منظور مدیریت این ذخایر از مدل سازی­ ضعف داده (Poor-Data) استفاده می شود. پژوهش حاضر با هدف شبیه ­سازی ذخیره میگوی موزی در استان هرمزگان تحت مدل ­های صید مجاز قابل برداشت (TAC) صورت پذیرفت. اطلاعات و داده های مورد استفاده در مدل­ ها از طریق حضور بر روی لنج ­های صید میگو در سال ۱۳۹۷ (طی فصل صید میگو در استان هرمزگان) در ۳۰ فقره ترال کشی جمع­ آوری شد و بخشی نیز از تحقیقات پیشین استخراج شد. نتایج مدل­ سازی ۵۰ سال آینده با ۵۰۰۰ تکرار نشان داد که مدل شاخص سطح هدف تلاش صیادی به سطح فعلی (ITe) بیش ترین احتمال (۷۶/۹%) قرارگیری محصول در محدوده MSY وجود دارد. هم چنین در شبیه سازی روند شاخص بیومس (B/BMSY) نیز مشخص شد که مدل ­های ITe و  تلاش صیادی با طول بهینه صید (EtargetLopt) به ترتیب با ۷۶/۷% و ۱۳/۳% بیش ترین و کم ترین درصد احتمال سقوط میزان بیومس به زیر بیومس MSY را دارند. علاوه براین، دامنه تغییرات عدم قطعیت در مدل ارزیابی ذخیره با اختلاف تاخیر زمانی (DDe) بیش ترین مقدار را در مقایسه با سایر مدل ­ها داشت و در این مدل  نرخ مرگ و میر (F/FMSY) به شدت کاهش یافت. نتایج تحقیق حاضر می ­تواند اطلاعات بسیار ارزشمندی را درباره وضعیت ذخیره میگوی موزی در استان هرمزگان در طول سال­ های آینده در اختیار تصمیم ­سازان، مدیران اجرایی و محققین قرار دهد.

میگو, صید مجاز قابل برداشت (TAC), مدل های پیش نمایی آینده, استان هرمزگان, خلیج فارس