بهبود فرآیند لحی مکاری لیزری پوست با استفاده از سیستم کنترل بازخوردی دما

لحیم کاری بافت با لیزر روشی برای بستن زخم های جراحی است . هدف از این مطالعه لحیم کاری لیزری برای بستن زخم پوست موش تحت کنترل بازخوردی دما و مقایسه با نتایج بخیه بود. تعداد 8 عدد موش انتخاب شده و طبق پروتکل بیهوش شدند . بر روی پشت هر یک 4 عدد زخم ایجاد گردید و لحی مکاری لیزری با استفاده از سیستم بازخوردی دما انجام شد. سپس در باز ههای زمانی 2، 5، 7 و 10 روز 2 عدد از موش ها برای آزمایش های استحکام کششی و پاتولوژی قربانی شدند.نتایج استحکام کششی نشان دادند که در روزهای نخست ،استحکام ترمیم با لیزرنسبت به بخیه کمتر بوده ولی با گذشت زمان و پس از 10 روز این روند جابجا می شود. مقایسه نتایج پاتولوژیکی در ترمیم زخم گروه کنترل (340/5) و گروه ترمیم شده با لیزر (426) اختلاف معنی داری در مجموع پارامترهای ترمیم زخم را نشان می دهد. بیشترین علت اختلاف در اثر پیدایش کلاژن نوع I و II می باشد. کنترل بازخوردی لحیم کاری لیزری باعث ایجاد ترمیم های با استحکام بالا شده و از نظر پاتولوژیکی نیز ترمیم به نحو مطلوبی صورت می گیرد که نشان دهنده جایگزینی مناسبلحیم کاری لیزری به جای روش سنتی بخیه است.

Keywords:

استحکام مکانیکی , پاتولوژی , کنترل بازخوردی , لحیم کاری لیزری