قانونگذاری در فضای سایبر: رویکرد حقوق بین الملل و حقوق ایران
عنوان مقاله: قانونگذاری در فضای سایبر: رویکرد حقوق بین الملل و حقوق ایران
شناسه ملی مقاله: JR_CILAMAG-34-56_009
منتشر شده در در سال 1396
شناسه ملی مقاله: JR_CILAMAG-34-56_009
منتشر شده در در سال 1396
مشخصات نویسندگان مقاله:
سید یاسر ضیایی - عضو هیئت علمی گروه حقوق بین الملل دانشگاه قم
احسان شکیب نژاد - کارشناسی ارشد حقوق بین الملل دانشگاه قم
خلاصه مقاله:
سید یاسر ضیایی - عضو هیئت علمی گروه حقوق بین الملل دانشگاه قم
احسان شکیب نژاد - کارشناسی ارشد حقوق بین الملل دانشگاه قم
از بدو ورود فضای سایبر به زندگی بشریت، مقوله قانونگذاری و شناخت قانونگذار صالح در این فضا، چالش جدی بوده است. شیوه قانونگذاری در فضای سایبر، مبتنی بر دو نوع نگرش متفاوت به حاکمیت در فضای سایبر است. نگرش نخست، مبتنی بر انحصار دولتها در عرصه قانونگذاری فضای سایبر است و نگرش دوم که ملهم از دکترین میراث مشترک بشریت است، مخالف ورود انحصاری دولتها به این عرصه است. هر یک از این دو رویکرد، موجد روش های قانونگذاری مختلفی در فضای سایبر است. روش های قانونگذاری ملی، بین المللی و خودانتظامی در زمره روشهای قانونگذاری در فضای سایبر به شمار می آیند. اگرچه توسل به هر یک از روشهای قانونگذاری با اشکالاتی در عرصه اجرا روبه روست، در این میان می توان رویکردی بینابین و مختلط را برگزید تا ضمن رفع نواقص دیگر روشها، زمینه را برای نیل به تفاهم میان کشورها و گروههای فعال در زمینه فضای سایبر هموار سازد. نگرش دولت جمهوری اسلامی ایران، اساسا مبتنی بر شیوه قانونگذاری ملی است. بااینحال، عملکرد ایران در سطح بین المللی و بهویژه در اتحادیه بین المللی مخابرات، حاکی از پذیرش روش مختلط در قانونگذاری در فضای سایبر است.
کلمات کلیدی: فضای سایبر, قانونگذاری, صلاحیت قانونگذاری, نظریه میراث مشترک بشریت, حقوق ایران
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1686784/