Mohammadreza Noroozi Homayoon - کارشناسی ارشد رشته مشاوره مدرسه، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
Majid Almasi - دانشجوی کارشناسی ارشد، روانشناسی عمومی، دانشگاه زنجان،ایران
Esmaeil Sadri Damirchi - دانشیار گروه مشاوره، دانشگاه محقق اردبیلی. اردبیل. ایران.
Mohamad Hatami Nejad - دانشجوی کار شناسی ارشدرشته روانشناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه لرستان، خرم اباد، ایران.

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان تحریک الکتریکی مستقیم فرا جمجمه ای و تحریک مغناطیسی فرا جمجمه ای مکرر بر حافظه کاری، تکانشگری و رفتارهای آسیب به خود در افراد مبتلا به شخصیت مرزی انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل مراجعان مراکز مشاوره شهر اردبیل در بهار ۱۴۰۱ می باشد. نمونه ی این پژوهش متشکل از ۴۵ نفر از افراد دارای اختلال شخصیت مرزی بوده که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. این مطالعه شامل ۳ گروه و هر گروه شامل ۱۵ نفر بود. آزمودنی ها به صورت تصادفی در ۲ گروه درمان (tDCS و rTMS) و گروه کنترل قرارگرفته شدند. ابزارهای این پژوهش شامل آزمون حافظه فعال N-back، پرسشنامه تکانشگری بارت، پرسشنامه آسیب به خود و مداخلات tDCS و rTMS بود. یافته ها: درمان tDCS و rTMS تاثیر معناداری بر حافظه کاری، تکانشگری و آسیب به خود در مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی داشت؛ و پس از کنترل اثر پیش آزمون بر پس آزمون برای مقایسه نمرات، حافظه کاری، تکانشگری و آسیب به خود در بین سه گروه در سطح خطای (۰۵/۰) تفاوت معنی داری وجود داشت. نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نیز نشان داد که بین میزان اثربخشی دو روش درمان، درمان Rtms اثربخشی بیشتری نسبت به tDCS داشت. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که هر دو روش tDCS و rTMS هردو منجر به بهبود حافظه کاری شده؛ و از سویی دیگر این درمان ها کاهش رفتارهای تکانشگرانه و رفتارهای آسیب به خود را در افراد مبتلا به شخصیت مرزی داشته است.

تحریک الکتریکی مستقیم فرا جمجمه ای, تحریک مغناطیسی فرا جمجمه ای مکرر, حافظه فعال, تکانشگری, رفتارهای آسیب به خود