پدرام مهدیزاده تهرانی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی دانشگاه علم و صنعت ایران
محمدرضا فروزانمهر - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی دانشگاه علم و صنعت ایران
مهدی شاهدی اصل - دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی مواد و متالورژی دانشگاه علم و صنعت ایران

امروزه از کاشتنیهای فلزی مانند تیتانیم، فولادهای زنگ نزن و آلیاژهای پایه کبالت به عنوان جایگزینی برای بافت استخوانی آسیب دیده استفاده می شود که در این میان تیتانیم و آلیاژهای آن بیشترین مصرف را در زمینه ارتوپدی و بیومترپالهای دندانی دارا می باشند. ولی این مواد توانایی ایجاد پیوند بیولوژیکی و شیمیایی با بافت اطراف را نداشته و بعد از عمل کاشت موجب ایجاد کپسولی از بافت فیبروز در اطراف کاشتنی می شوند و این کپسول عامل قطع ارتباط کاشتنی و بافت زنده می باشد و مشکلات بسیاری را در بکارگیری کاشتنیهای فلزی بوجود می آورد. به منظور برطرف کردن این مشکل از پوششهایی مانند هیدروکسی آپانایت به دلیل خواص بیولوژیکی مناسب مانند ا یجاد پیوند، تشابه ترکیب با بافت استخوانی زنده و توانایی ترغیب رشد استخوان استفاده می شود. همچنین از پوشش اکسید تیتانیم نیز می توان به عنوان لایه واسط جهت افزایش مقاومت به خوردگی و استحکام پیوند پوشش هیدروکسی آپانایت با کاشتنی استفاده نمود. یکی از تکنیکهای پوشش دهی بکارگرفته شد در سالهای اخیر روش سل ژل می باشد که در مقایسه با سایر روشها (پلاسمااسپری الکتروفورز و ...) مزایای بسیاری را از جمله کنترل دقیق ترکیب شیمیایی پوشش. دمای پائین فرآیند پوشش دهی.، ایجاد لایه هموژن، کنترل میکروساختار فیلم تهیه شده و صرفه اقتصادی دارا می باشد. لذا هدف از این تحقیق بررسی نحوه ایجاد و خصوصیات پوشش دولایه ای زیست سازگار هیدروکسی آپانایت و اکسید تیتانیم به روش غوطه وری سل ژل بر روی سطح بیومتریالهای فلزی می باشد.

پوشش، زیست سازگار، تیتانیوم، هیدروکسی آپانات، اکسید تیتانیم، سل ژل