الهه قنبری ویکی - کارشناس آموزش ابتدایی،دانشگاه فرهنگیان زنجان- اداره آموزش و پرورش منطقه خرمدره،آموزشگاه عفیفه

با آغاز دوران مدرسه،کودکان ابعاد جدیدی از شخصیت خویش را آشکار می سازند و نا خودآگاه می کوشند و رفتارهای فردیشان راتثبیت کنند. <<اعتماد به نفس>> نه تنها یکی از نیازهای شخصیتی کودکان،که بعد جدیدی از رفتارهای اجتماعی آن هاست؛ بهطوری که کودکان بدون آن،ناتوان از ادامه ی راه و زندگی در اجتماع خواهند شد.کودکانی که اعتماد به نفس بالایی دارند، میل به تجربهکردن و آزمودن موقعیت ها و موفقیت های اجتماعی_تحصیلی است.اما آن هایی که اعتماد به نفس پایین تری دارند، هیچ گاه به برقراریارتباط با دیگران و کسب امتیازات اجتماعی- تحصیلی نمی اندیشند. یکی ازدلایل عدم یادگیری در کودکان ضعف دراعتمادبه نفس است واین رابطه مستقیمی باچگونگی نگرش فرد نسبت به خود دارد.درمان آن بدون توجه به اصول وروشهای تقویت اعتمادبه نفس انجام نمی پذیرد.در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰، وقتی مشاهده کردم که یکی از دانش آموزان مدرسه عفت توزلو منطقه بزینه رود، در فعالیت های داوطلبانه شرکت نمی کند،در پاسخ های شفاهی به درس مشکل دارد و کمترسعی می کند در فعالیت های کلاسی و فعالیت های گروهیشرکت نماید.بعد از بررسی و تجزیه و تحلیل اطلاعات،با راهکارهایی همچون تشویق به حفظ شعر،دادن مسئولیت به وی،انجام بازی بااو و درنظر گرفتن توانایی هایش،اعتماد به نفس دانش آموز را تقویت کرده و این مشکل را حل نمودم.

اعتماد به نفس،فعالیت کلاسی، زندگی اجتماعی،برقراری ارتباط