فاطمه نظری - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی شهرکردآموزگار ابتدایی شهرستان شهرکرد

شاید برای بسیاری از افراد عادی این گونه به نظر رسد که خدمت در دوره ی ابتدایی بسیار آسان بودهو با صرف کمترین زمان ممکن می توان مطالب را به دانشآموز انتقال داد. حال آنکه افرادمتخصص ومعلمین محترم از این موضوع مطلع اند که تدریس و خدمت در این مقطع بسیار دشوارتر از دیگرمقاطع تحصیلی می باشد. اصطلاح مدرسهگریزی پس از اجباری شدن آموزش و پرورش در اواخر قرننوزدهم میلادی در اروپا رواج یافت. در آن موقع اصطلاح فرار از مدرسه کلیه شکل های غیبت بدوناجازه از مدرسه را دربرمی گرفت. فرار از مدرسه عکس العمل های متفاوتی از سوی اولیاء و مربیانبرانگیخته که اهمیت مطالعه گسترده موضوع را دو چندان می کند. نگرانی هایی که این نوع مشکل بهوجود می آورد پرسش هایی را در ذهن اولیاء و مربیان به وجود می آورد مانند: سرنوشت او چه میشود؟آیا یک زندگی را در آینده راه خواهد برد؟ آیا در بزرگسالی به مشکلی برنمی خورد؟با این توصیف سوالیرا میتوان مطرح کرد که آیا فرار از مدرسه یک فاجعه است؟ در بهترین شرایط مدرسه گریزی می تواندتبعات جبران ناپذیری را به دنبال داشته باشد. به طوری که برخی از روانشناسان مدرسه گریزی را باخودکشی فردی مقایسه کردند. بنابراین بسیار واجب است که مانند تمام مشکلات رفتاری دیگر اینمشکل را نیز از ریشه حل کرد. اما چرا کودک از مدرسه می گریزد؟ جواب این سوال را با پیگیری مسیررشد کودک میتوان پیدا کرد. ورود به مدرسه اولین برخورد جدی کودک با اجتماع و درخواست هایآن است پس یک دوره ی جدید در زندگی اوست و نیاز به مداخلاتی دارد. ما قصد داریم در این پژوهشبا بررسی علل مختلف به وجود آمدن این امر راه های درمان این مشکل را نیز بررسی کنیم.

مدرسه گریزی، کلاس درس، معلم، دانش آموز