عادل رسولی - دانشجوی دکتری ژئومورفولوژی، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز
محمدحسین رضائی مقدم - استاد گروه ژئومورفولوژی دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز
سیدعبدالسلام حیدری - دانشجوی دکتری ژئومورفولوژی، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه
ناهید فرزین نیا - دانشجوی کارشناسی ارشد ژئومورفولوژی، دانشکده برنامه ریزی و علوم محیطی، دانشگاه تبریز

این پژوهش بر روی ژئوتوریسم متمرکز است که جایگاه ویژهای در بخش گردشگری پایدار دارد و از سوی نشنال ژئوگرافیک به عنوان نوعی ازگردشگری تعریف شده که به حفظ یا تقویت ویژگی های جغرافیایی شامل فرهنگ، زیبایی شناسی، میراث زمین و رفاه ساکنان یک منطقه می پردازد .ژئوسایت ها علاوه بر ارزش های علمی، دارای ارزش های حفاظتی، فرهنگی، زیبایی، اجتماعی و اقتصادی نیز می باشند . براین اساس در تحقیق حاضرژئوسایت های حوضه آبریز سیمینه رود مورد مطالعه قرارگرفته شده اند. با توجه به اهمیتی که ژئوسایت ها در توسعه مناطق دارند در این پژوهش سعیبر آن شده است تا ژئوسایت های این حوضه آبریز و همچنین مناطق مستعد توسعه ژئوتریل در این منطقه مورد ارزیابی قرار گیرند. برای این منظور۱۱ ژئوسایت در منطقه مورد مطالعه انتخاب شده است و سپس با استفاده از روش کامنسکو با توجه به معیارها و زیرمعیارهایی که این روش دارد بهارزیابی آنها پرداخته شده است . روش کامنسکو تاکید بیشتری بر ویژگی های زیبایی و چشم انداز دارد به همین دلیل ژئوسایت هایی مانند غار سهولانو پارک ساحلی که ازنظر چشم انداز و زیبایی وضعیت مناسب دارند، در این روش دارای رتبه های ۱ و ۲ هستند. ژئوتریل کیوهرش به برده زرد باطول ۶ کیلومتر و دارا بودن انواع ویژگی های طبیعی و انسانی در طول مسیر و چشم اندازهای زیبا و همچنین وجود دو ژئوسایت در مسیر و مشرفبهژئوسایت پارک ساحلی و دشت بوکان یک مسیر توریسمی و گردشگری محسوب می شود.

ژئوسایت، ژئوتوریسم، ژئوتریل، کامنسکو