محمدرضا حلاج - کارشناس ارشد فیزیولوژی و تندرستی دانشگاه شاهد،تهران،ایران
اسماعیل نصیری - عضوهیئت علمی دانشگاه شاهد
مهدی شهبازی - عضو هیئت علمی دانشگاه تهران

هدف: پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته فعالیت ورزشی وینگ چون کونگفو و طرز نشست آن بر عملکرد حرکتی (تعادل، هماهنگی) که با هدف تقویت عضلات همسترینگ و تمرینات تعادلی برای ۱۸ نفر مرد سالمند غیرفعال با میانگین سنی (۵±) ۶۵ سال بدون گروه کنترل(به دلیل شیوع کرونا و محدودیت های موجود) بود.روش پژوهشی: به منظور ارزیابی عملکرد حرکتی شرکت کنندگان از آزمون تاندوم گیت به جهت اندازه گیری هماهنگی چشم و پا، آزمون برگ به جهت اندازه گیری تعادل پویا و آزمون شارپندرومبرگ به جهت اندازه گیری تعادل ایستا انجام گرفت. گروه یک دوره ۸ هفته ای، هر هفته ۳ جلسه ۶۰ دقیقه ای تمرینات وینگ چون کونگفو را گذراند. طبیعی بودن توزیع داده ها با استفاده از آزمون کلموگرف-اسمیرنوف، از آزمون t وابسته جهت بررسی میزان پیشرفت گروه از پیش آزمون به پس آزمون با سطح معنی داری (p<۰.۰۵) استفاده گردید.نتیجه گیری: نتایج بدست آمده حاکی از وجود تفاوت معنی داری در پیش آزمون نسبت به پس آزمون می باشد. الگوی نتایج حاضر پیشنهاد می کند تمرینات وینگ چون کونگفو و طرز نشست آن روش مفیدی جهت حفظ و ارتقاء عملکرد حرکتی و به تبع آن پیشگیری از خطر افتادن و هزینه های درمانی احتمالی متعاقب آن می باشد.

خطر افتادن سالمندان، وینگچون، هماهنگی، تعادل، سالمند