رقیه افرونده - دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

مقدمه: متغیرهای آستانه بی هوازی یا آستانه لاکتات همچون ضربان قلب یا سرعت در آستانه لاکتات نسبت به VO۲max متغییر دقیقتر و معتبر تری برای تجویز شدت تمرین می باشد. هدف مطالعه خاضر بررسی توافق بین HRDP با ملاک استاندارد آستانه لاکتات (MLSS) در مردان غیرورزشکار دارای اضافه وزن بود.روش پژوهشی: ۱۰۳ نفر به عنوان آزمودنی در این پژوهش شرکت کردند. در ابتدا تمامی آزمودنی ها به مدت ده الی پانزده دقیقه یک برنامه گرم کردن سبک را انجام دادند. سپس تمامی ایشان در نوار گردان با شیب صفر درصد ولی سرعت شخصی سازی شده افزایشی در هر دقیقه برای هر شرکت کننده شروع به اجرای آزمون دویدن نمودند. سرعت شروع دویدن ۶ کیلومتر بر ساعت تعیین شد و افزایش سرعت در هر مرحله حدود ۳/۰ الی ۰/۱ کیلومتر بر ساعت بر اساس وضعیت آمادگی جسمانی شخص تعیین شد. این افزایش سرعت بر اساس یک مصاحبه اولیه در مورد سابقه وضعیت ورزشی و آمادگی جسمانی شخص تعیین می شد. آخرین نیم مرحله به عنوان بیشینه سرعت آزمودنی تعیین شد. مدل اصلاح شده Dmax برای تعیین نقطه شکست ضربان قلب استفاده شد. برای تعیین MLSS از ۲-۵ سری تست های دویدن با سرعت ثابت و به مدت ۲۰-۳۰ دقیقه بر روی نوارگردان استفاده شد. یافته ها: توافق خوب برای HRDP و ضربان قلب MLSS برای شرکت کنندگان اضافه وزن مشاهده شد (±۱.۹۶; ۹۵% CI= -۱۰.۵ to +۱۰.۲ b/min, fig ۳e; ICC = ۰.۸۰; p< ۰.۰۰۱). توافق عالی برای شتاب در HRDP و شتاب در MLSS برای شرکت کنندگان اضافه وزن مشاهده شد (±۱.۹۶; ۹۵% CI= -۰.۳۰ to +۰.۳۹ km/h, fig ۳f; ICC = ۰.۹۸; p< ۰.۰۰۱)نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که آزمون دویدن استاندارد برای برآورد HRDP در مردان جوان دارای اضافه وزن یک روش معتبر جهت پیشگویی MLSS می باشد. بنابراین این آزمون می تواند هم یک پیشگویی کننده وضعیت استقامتی اشخاص باشد و هم می تواند جهت تجویز شدت تمرین باشد.

HRDP، آستانه لاکتات، اضافه وزن