المیرا عربی - کارشناسی ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشگاه تهران،دبیر تربیت بدنی
مریم خلجی - کارشناسی ارشد یادگیری و کنترل حرکتی، دانشگاه تهران،دبیر تربیت بدنی
آیناز صمدزادآذرکشتیبان - دانشجوی دکتری آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشگاه تهران،دبیر تربیت بدنی

زمینه و هدف: دانش آموزان یکی از قشرهای تاثیرگذار جامعه هستند و سطح سلامت آن ها از شاخص های مهم پیشرفت کشورها می باشد، در این راستا ناهنجاری های اسکلتی عضلانی می تواند تاثیرات منفی بر سایر جنبه های زندگی دانش آموزان داشته باشد لذا بررسی ارتباط بین ناهنجاری های منتخب بالاتنه با تعادل در دانش آموزان دوره دوم ابتدایی می تواند نقش مهمی در شناسایی و پیشگیری از مشکلات وضعیتی و حرکتی داشته باشد. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی است. در این تحقیق ۳۰۰ دانش آموز دوره دوم ابتدایی با میانگین سن (۳۶/۱۰±۱۱/۱) سال، میانگین وزن (۸/۴۵±۴۴/۶۳) کیلوگرم، میانگین قد (۱۰/۰۸±۱۵۲/۸۱) سانتی متر به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای ارزیابی تعادل (ایستا و پویا) از دو آیتم ایستادن و راه رفتن روی خط صاف استفاده گردید. مولفه های وضعیت بدنی شامل سر به جلو (فتوگرافی)، شانه نابرابر (اینکلاینومتر) کایفوز (خط کش منعطف) و لوردوز (خط کش منعطف) با ابزارهای استاندارد و معتبر مورد اندازه گیری قرار گرفتند. به منظور تعیین میزان ارتباط از روش همبستگی اسپیرمن با توجه به عدم نرمال بودن توزیع داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج بررسی رابطه بین متغیرها نشان داد تعادل ایستا و اندازه زاویه افتادگی شانه چپ در میان دانش آموزان همبستگی مثبت و با اندازه زاویه افتادگی شانه راست همبستگی منفی وجود دارد (۰/۰۵>p). همچنین نتایج آزمون اسپیرمن نشان داد بین تعادل پویا و اندازه زاویه کایفوز و زاویه افتادگی شانه راست همبستگی منفی وجود دارد (۰/۰۵>p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان دریافت که تعادل به عنوان یکی از مهارت های مهم حرکتی در دانش آموزان با بروز ناهنجاری اسکلتی عضلانی در ارتباط بوده و می توانند در یکدیگر تاثیرگذار باشند لذا با توجه به ماهیت تحقیق حاضر هنوز نمی توان استنباط کرد که کدام مورد باعث تغییر و عامل اصلی می باشد لذا نیاز به تحقیقات بیشتر در این زمینه می باشد.

ناهنجاری های بدنی، تعادل ایستا و پویا، دانش آموزان