نگار خدائی نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران
رضا زمانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، رشته فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران
جعفر ارجمنددانش - استادیار، گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد بناب، دانشگاه آزاد اسلامی، بناب، ایران

زمینه و هدف: سلامت و حق برخورداری از بالاترین استانداردهای قابل حصول سلامتی یا حق بر سلامتی یکی ازمهم ترین حق های بشری میباشد،که همواره در اسناد حقوق بشری بر اهمیت آن توجه شده است.روش تحقیق: در پژوهش حاضر نگارنده بر آن است با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با کمک گرفتن از ابزار کتابخانه ای به بررسی و واکاوی ابعاد حقوقی حق بر سلامت از منظر حقوق بشر و اسناد بین المللی بپردازد.یافته ها: برخورداری از سلامت فیزیکی، روانی، اجتماعی و معنوی باید در دسترس همه افراد جامعه باشد زیرا برخورداری از خدمات بهداشتی درمانی با هدف ارتقاء، حفظ و تامین سلامت افراد رکن اساسی در جهت پیشرفت جوامع بین المللی شناخته می شود.نتیجه: پر واضح است که سلامت فردی، به عنوان یکی از مهمترین مولفه های کرامت هر انسانی محسوب می شود. از این روی حق بر سلامتی یکی از حقوق بنیادین بشری در نظام بین المللی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده است. آنچنان که حق بر سلامت جایگاه استواری در اسناد حقوق بشری و عرف بین المللی دارد و میتوان آن را در شمار اصول کلی پذیرفته شده نظام های حقوقی توسعه یافته دانست، این حق در شمار حقوق نسل دوم حقوق بشری بر شمرده شده است

حق بر سلامت، حقوق بنیادین، حقوق بشر، اسناد بین المللی