سیدرضا موسوی - دانشجوی دکتری تخصصی حقوق جزا وجرم شناسی واحدمراغه دانشگاه آزاداسلامی مراغه ایران
جمال بیگی - دانشیار، گروه آموزشی حقوق جزا و جرمشناسی، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران
بابک پورقهرمانی - دانشیار، گروه آموزشی حقوق جزا و جرم شناسی، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران

حق سلامت، از مهمترین مولفه های کرامت انسانی به عنوان یکی از حقوق بنیادین بشری در سیره امام علی(ع)به رسمیت شناخته شده است. بررسی سیره علوی در منابعی از جمله نهج البلاغه و غررالحکم نشان می دهد که امام علی(ع)تاکیدات فراوانی در تامین و حفظ و ارتقای سلامت جسمی و روانی انسان که در راستای دو عامل تکوینی و تشریعی که از موهبت های خداوند متعال است، دارد. چنانچه امام علی (ع) می فرماید:«الصحه افضل النعم سلامتی بهترین نعمت است در این میان پیوند جسم و روان آنقدر به یکدیگر نزدیک است که به هیچ وجه قابل تفکیک نیست بنابراین سلامتی جسم انسان با سلامت وی در ارتباط کامل می.باشد امیرالمومنین (ع) در خصوص ارزش تندرستی نیز می فرماید:«العوافی اذا دامت جهلت واذا فقدت عرفت تندرستی وقتی پایدار باشد قدرش معلوم نیست و چون از دست رودارزشش شناخته می.شود در مقاله حاضر موضوع فوق با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته و ابعاد مختلف آن تبیین شده است نهایتا چنین نتیجه گیری میشود که در سیره امام علی (ع) تمام راههایی که منتهی به خدشه دار شدن سلامت انسان شود را نامشروع اعلام نموده و دستور لازم، صریح و اکید برای پرهیز از آن صادر نموده است و از طرف دیگر نه تنها به پیشگیری اکتفا نکرده بلکه هر آنچه را موجب سلامت جسمی و روانی انسان گردد در فرمایشات گنجانده است.

حق سلامت،سیره کرامت مدار، امام علی(ع)