روحا کسری کرمانشاهی

واژه پروبیوتیک کلمه ای یونانی است و به معنای «برای زندگی» می باشد. این واژه نخستین بار در سال 1965 توسط Still well و Lilley برای مواد مترشحه توسط میکروارگانیسم هایی به کار گرفته شد که موجب تحریک رشد در میکروارگانیسم های دیگر م یشوند Metchnikoff که در انستیتوپاستور پاریس کار می کرد برای اولین بار تأثیرات سودمند شیر تخمیر شده را بیان کرد. تعاریف گوناگونی برای پروبیوتیک ها صورت گرفته است و آخرین تعریف توسط کارشناسان FAO/W.H.O در سال 2002 انجام یافت و پروبیوتیک ها را اینگونه تعریف نمودند: پروبیوتیک ها، میکروارگانیسم های زنده ای هستند که با استقرار در بخش های مختلف بدن اساساً (روده، دهان، واژن، دستگاه تنفس ومجرای ادراری ) از طریق خوراکی یا به کارگذاری موضعی با حفظ و بهبود توازن فلورمیکروبی، سبب ایجاد خواص سلامت بخش برایمیزبان می شوند و باید به میزان کافی به کار روند و در مقادیر مناسب بر حسب کاربردشان استفاده شوند.