امیر فتح الهی - دانشجوی دکتری بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
محمد اسلامزاده تسلا - دانشجوی کارشناس ارشد بیومکانیک ورزشی،گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
محسن برغمدی - دانشیادیار بیومکانیک ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

زمینه و اهداف: پای پرونیت باعث اختلال در کنترل پاسچر و بروز آسیب در بخش اندام تحتانی می شود. هدف از مطالعه مروری نظام مند حاضر بررسی اثر انواع کفش بر فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی افراد دارای پای پرونیت بود. روش بررسی: روش های استفاده شده برای انجام مطالعه مروری حاضر بر اساس روش پریسما است. این مطالعه شامل تحقیقات انجام شده در فاصله زمانی سال های ۱۹۹۶ تا ۲۰۱۹ بود. این تحقیق بر اساس جستجو الکترونیکی در پایگاه های اطلاعاتی بین المللی Pub Med ، Med Line ، Science Direct ، Google scholar و Mag Iran صورت گرفت. تعداد ۴۸۶۰ مقاله یافت شدکه براساس معیار های ورود و خروج در نهایت پنج مقاله در موضوعات: دامنه فعالیت الکتریکی، میانه فرکانس فعالیت الکتریکی و زمان فعالیت الکتریکی عضلات طبقه بندی و بررسی شدند. یافته ها: مروری بر نتایج یافته های قبلی، دو مطالعه افزایش معنی داری فعالیت الکتریکی عضلات ساقی قدامی و نازک نی بلند را در کفش های motion control shoe ، Dunlop volley ، Nike Air Structure ، نشان دادند. همچنین یک مطالعه کاهش معنی داری فعالیت الکتریکی عضله نازک نی بلند را در کفش های Dunlop Volley و Nike Air Structure نسبت به پای برهنه گزارش کرد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج جمع بندی شده از مطالعات انجام شده، کفش motion control shoe طی استفاده طولانی با بهبود برخی از متغیرهای الکترومایوگرافی افراد با عارضه پای پرونیت اثر گذارتر بوده و در بهبود این ناهنجاری موثرتر است. به منظور روشن شدن تناقضات ناشی از نحوه تاثیر انواع کفش بر متغیر های الکترومایوگرافی راه رفتن و دویدن، نیاز به تحقیقات بیشتری در این زمینه است و کمبود مطالعات کارآزمایی تصادفی بالینی با قدرت مطلوب در این زمینه همچنان احساس می شود.

پای پرونیت، کفش، فعالیت الکتریکی عضلات