فاطمه انوشا - کارشناسی ارشدروانشناسی بالینی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاداسلامی، بروجرد، ایران.
ایمان آذرینوش - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه پیام نور تهران جنوب، تهران، ایران.
مریم ویسکرمی - کارشناسی ارشدروانشناسی بالینی، واحد ایلام، دانشگاه آزاداسلامی، ایلام، ایران.

هدف از انجام پژوهش حاضر پیش بینی طلاق عاطفی زنان بر اساس طرح واره های ناسازگار اولیه و ویژگی های شخصیتی بود. روش پژوهش از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه مورد مطالعه شامل کلیه زنان شهرستان دورود در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ بود که از بین آنها ۱۰۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری و اندازه گیری متغیرها از طلاق عاطفی (گاتمن، ۲۰۰۸)، طرحواره های ناسازارگار اولیه (یانگ و براون، ۱۹۸۸) و ویژگی های شخصیتی نئو (کاستا و مک کری، ۲۰۰۸) استفاده گردید. داده ها با استفاده از آزمون رگرسیون همزمان و همبستگی پیرسون تحلیل شدند. نتایج حاکی از آن است که افزایش طرحواره های ناسازگار اولیه (و مولفه های محرومیت هیجانی، رها شدگی، بی اعتمادی، نقص، شکست، وابستگی/بی کفایتی و استحقاق/بزرگ منشی) و روانرنجورخویی (از مولفه های ویژگی های شخصیتی) با افزایش طلاق عاطفی زوجین در ارتباط است. همچنین در صورتی که توافق پذیری و برونگرایی (ازمولفه های ویژگی های شخصیتی) افزایش یابند، طلاق عاطفی کاهش می یابد. بر اساس یافته های پژوهش، نتیجه گرفته می شود برخی از ویژگی های شخصیتی (روارنجورخویی) و طرحواره های ناسازگار اولیه (و مولفه های محرومیت هیجانی، رها شدگی، بی اعتمادی، نقص، شکست، وابستگی/بی کفایتی و استحقاق/بزرگ منشی)، نقش مهمی در طلاق عاطفی داشته باشند. همچنین مولفه برونگرایی از ویژگی های شخصیتی با کاهش طلاق عاطفی در ارتباط است.

روانرنجوری خویی، زوجین، طرح واره های ناسازگار اولیه، طلاق عاطفی، ویژگی های شخصیتی