مقایسه اثر منعقد کننده های مختلف در تهیه پنیر سویا ( توفو )

Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 2,897

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

PROBIOTIC01_129

تاریخ نمایه سازی: 26 آبان 1391

Abstract:

توفو یا پنیر سویا که در واقع پروتئین های منعقد شده شیر سویا می باشد یکی از مهمترین محصولات سویا در تامین پروتئین است که بصورت تخمیری و یا غیر تخمیری می تواند مورد استفاده قرار گیرد. در تولید این محصول، مرحله انعقاد و تشکیل دلمه بیشترین تاثیر را در راندمان و بافت دارد لذا در این راستا تحقیق بر روی اثر انواع منعقد کننده ها صورت گرفت تا بیشترین تاثیر مشخص شود. بدین منظور برای انعقاد پروتئین های سویا، کواگولانت هایی چون نمک های ،Mg ،Ca اسید لاکتیک، آب پنیر ( Whey ) و مایه پنیر قارچی ( MEITO) بکار گرفته شدند و اثرات هر یک با در نظر گرفتن مقدار مصرف ( غلظت ماده منعقد کننده ) و دمای انعقاد با هدف دستیابی به بیشترین تاثیر در بازدهی و بافت بررسی گردید تا فاکتورهای انتخاب شده مورد ازریابی قرار گیرند. در نهایت منعقد کننده (MgCL(2 به عنوان بهترین عامل انعقادی به جهت ایجاد بافت منسجم و مطلوب انتخاب گردید.

Authors

تهمینه تقی زاده

کارشناس ارشد صنایع غذایی، دانشگاه آزاد سبزوار و پژوهشکده بیوتکنولوژی

سیدعلی مرتضوی

عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد ( دکتری )

فرزانه عزیز محسنی

عضو هیئت علمی پژوهشکده بیوتکنولوژی، سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ای

داود زارع

عضو هیئت علمی پژوهشکده بیوتکنولوژی، سازمان پژوهشهای علمی و صنعتی ای