محمدحسین صبوحی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه پیام نور مرکز تهران، دانشکده فنی مهندسی، گروه مدیریت مهندسی

مربی گری نوعی رابطه تعاملی است که به افراد در زمینه شناسایی، هدایت و تحقق اهداف شخصی و شغلیشانسریع تر از آنچه که خود قادر به انجام آن هستند؛ کمک می کند. در حالیکه مربی دارای تخصص برای هدایت ونفوذ دیگران در یک راه مثبت است، که منجر به توسعه یک کارمند در یک سازمان می شود. در واقع آنها هر دوتاثیر مثبتی بر عملکرد فردی دارند که دلیل آن مربی گری است ومربی گری بخش مهمی از شیوه های جدیدمدیریت است که با الهام بخشی و توانمندسازی کارکنان، کسب تعهد سازمانی، افزایش سطح بهره وری منجر بهموفقیت سازمانی میشود. بر اساس مدیریت ناب تلاش میشود اتلاف به حداقل برسد و بیشترین بهره وری ازتمام امکانات، نیروی انسانی و سرمایه به عمل آید. مدیریت ناب، انعطاف پذیری در خطوط تولید را به همراه دارد،مدیران میتوانند شیوه و فنون ناب را به طور کامل مورد استفاده قرار داده و سازمان خود را برای رقابتی کردنآماده سازند. این پژوهش به منظور ارائه چارچوبی جهت اعمال مربیگری بر مبنای مدیریت ناب جهت ارتقاءبهره وری انجام شده است، که از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا کیفی می باشد. در این مطالعه با استفادهاز منابع کتابخانه ای و نظر تعدادی از همکاران به ارائه چارچوبی در شرکت ارفع یزد بپردازیم.

مربی گری سازمانی، بهره وری، روش کیفی، یادگیری سازمانی