تعیین قابلیت هضم آزمایشگاهی (In‐vitro) تفاله لیمو ترش عمل آوری شده با مخمر ساکارومایسز سرویسیا

یکی از راه کار های جبران کمبود مواد مغذی در خوراک دام استفاده از پروبیوتیک ها جهت فرآوری خوراک می باشد. از آنجایی که ضایعات مرکبات از ارزش پروتئینی پایینی برخوردار هستند لذا می توان با فرآوری آن ها توسط مخمر ها و قارچ ها به نحو بهتری از آنها در تغذیه دام استفاده نمود. در این آزمایش از ضایعات میوه لیمو ترش حاصل از کارخانه آبلیمو گیری استفاده گردید و از مخمر ساکارومایسز سرویسیا به منظور عمل آوری و افزایش غلظت مواد مغذی آنها استفاده شد. نتایج نشان داد که عمل آوری تفاله لیمو با مخمر باعث افزایش معنی داری در محتوای پروتئین خام (p<0/01) و دیواره سلولی بدون همی سلولز (p<0/05) تفاله لیمو گردید ولی درصد دیواره سلولی (p<0/01) و ماده آلی (p<0/05) آن کاهش یافت. نتایج حاصل از تجزیه پذیری آزمایشگاهی نشان داد که در طی عمل آوری قابلیت هضم ماده آلی قابل هضم در ماده خشک به طور معنی داری (p<0/05) کاهش یافت در حالی که قابلیت هضم ماده خشک و همچنین قابلیت هضم ماده آلی تغییر معنی داری نداشت . علاوه بر این انرژی قابل متابولیسم نیز به طور معنی داری (p<0/05) کاهش یافت. می توان نتیجه گرفت که عمل آوری تفاله لیمو با مخمر ساکارومایسزسرویسیا باعث افزایش بهره وری این محصول می شود.

Keywords:

تفاله لیمو ترش , پروبیوتیک , مخمر ساکارومایسز سرویسیا , تجزیه پذیری , انرژی قابل متابولیسم