ملیحه پورعلی - استاد مدعوگروه جغرافیا، دانشکده ادبیات و علوم انسانی دکترعلی شریعتی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
عادل سپهر - دانشیار مدیریت مناطق خشک و بیابانی، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه فردوسیمشهد، مشهد، ایران
ابوالفضل جمشیدی پور - دانشجوی دکتری زمینشناسی گرایش رسوبشناسی، دانشکده علوم، دانشگاهفردوسی مشهد، مشهد، ایران

پلایا به عنوان لندفرم غالب در مناطق خشک و نیمه خشک شناخته شده است و در برخی موارد تنها شاهد از شرایط محیطی گذشته در مناطق نیمه خشک می‎باشد (کادیر و همکاران، ۲۰۱۶). امروزه روش های ژئوشیمیایی برای مطالعه فرآیندهای ژئوشیمیایی، تکتونیک و منشاء رسوبات پلایا مورد استفاده قرار می گیرد. مهمترین جنبه مطالعات برخاستگاه، تعیین سنگ منشا ، پستی و بلندی، شرایط اقلیمی در ناحیه منشا، موقعیت تکتونیکی، تاریخچه حمل و تغییرات دیاژنتیکی است (جین و همکاران، ۲۰۰۶). ترکیب رسوبات اساسا به وسیله سنگ منشا و تغییراتی که در طول حمل ونقل از ناحیه سنگ منشا بر روی رسوبات صورت می گیرد، کنترل می شود (باتیا، ۱۹۸۳).پلایای سبزوار به عنوان منطﻘه مورد مطالعه در شرق حوضه کویر بزرگ ایران مرکزی با مساحت حدود ۲۶۴۸ کیلومترمربع بین عرض جغرافیایی '۲۵ °۳۶-'۵۵ ۳۵° شمالی و طول جغرافیایی '۴۵°۵۷ -'۱۵°۵۶ شرقی واقع شده است . این پلایا اغلب به همراه کویر بزرگ ایران و پلایاهای اطراف آن به نام حوضه دشت کویر طبقه‎بندی می شود (جولاده رودبار و همکاران، ۲۰۱۵) (شکل ۱). هدف از این پژوهش بررسی خاستگاه و تعیین منشاء رسوبات آواری برای دستیابی به موقعیت تکتونیکی و بررسی فرآیندهای هوازدگی در ناحیه سنگ منشاء در رسوبات پلایای سبزوار بر اساس اکسیدهای اصلی می باشد.

خاستگاه، پلایای سبزوار، رسوبات کواترنری، ژئوشیمی.