کاظم قربانپور - گروه علوم دامی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمر
مهدی خسروی - دانشجوی دکتری ژنتیک و اصلاح نژاد دام (عضو باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه
رضا وکیلی - گروه علوم دامی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمر
عبدالله جمشیدی - گروه علوم دامی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمر

در این آزمایش تعداد 192 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه تجاری راس در یک طرح کاملاً تصادفی در 4 تیمار ( 4 تکرار و 12 قطعهجوجه در هر تکرار) با یکی از جیره های دارای سه سطح پری بیوتیک فرماکتو شامل جیره فاقد فرماکتو، جیره حاوی فرماکتو در سطح0/1 درصد مخلوط در جیره یا 1 کیلو در تن) و همچنین جیره حاوی فرماکتو در سطح (0/2 درصد مخلوط در جیره یا 2 کیلو در تن)به گونه ای که تیمار 1 جیره فاقد فرماکتو، تیمار 2 جیره حاوی 2 کیلو در تن فرماکتو تا سن 21 روزگی و پس از آن جیره فاقد فرماکتو تاآخر دوره، تیمار 3 جیره حاوی 2 کیلو در تن فرماکتو تا سن 21 روزگی و پس از آن جیره حاوی 1 کیلو در تن فرماکتو تا سن 30روزگی و پس از آن جیره فاقد فرماکتو تا آخر دوره و تیمار 4 جیره حاوی 2 کیلو در تن فرماکتو تا سن 21 روزگی و جیره حاوی 1 کیلودر تن تا آخر دوره تغذیه شدند. در سن 10 روزگی از هر تیمار یک جوجه انتخاب و مورد کشتار قرار گرفتند و از محتویات روده باریک آنها برای اندازه گیری pH نمونه گیری شد و همچنین در سن 21، 30 و 42 روزگی از هر تکرار در هر تیمار به صورت تصادفی یک جوجه انتخاب و کشتار شد، pH و جمعیت باکتریایی مفید لاکتوباسیلوس اندازه گیری شد. طبق نتایج به دست آمده در این آزمایش میزان pH در سنین 10، 30 و 42 روزگی کاهش و جمعیت باکتریایی مفید لاکتوباسیلوس سکوم در سنین 21، 30 و 42 روزگی افزایش یافت (p<5%). از این تحقیق این طور استنتاج می شود که افزودن فرماکتو موجب کاهش میزان pH و افزایش شمار جمعیت باکتریایی مفید لاکتوباسیلوس شد.

پری بیوتیک، فرماکتو، pH، لاکتوباسیلوس