محمد حسینعلی زاده - دکتری روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه اصفهان، آموزگار استثنایی شهر تبریز . ایران.
هاجر کلانی میاندوآب - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز
راضیه فلاحی - کارشناس ارشد مدیریت آموزشی
شیرین نوین - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد مرند

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر شادکامی مادران دانش آموزان کمتوان ذهنی آموزشپذیر انجام شد. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری مادران دارای کودکان کم توان ذهنی مشغول به تحصیل در سال تحصیلی ۱۴۰۱ -۱۴۰۲ در مدرسه استثنایی گلستان شهر تبریز بودند. بدین منظور با استفاده از روش در دسترس تعداد ۳۰ نفر از مادران انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایدهی شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه شادکامی آکسفورد استفاده شد. بعد از جمع آوری داده ها گروه آزمایش تحت مداخله درمانی مبتنی بر شفقت قرار گرفت در حالیکه گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. سپس داده ها جمع آوری و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد درمان مبتنی بر شفقت بر شادکامی مادران دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر موثر است P≤ ۰.۰۱ نتیجه گیری: بنابراین میتوان گفت درمان مبتنی بر پذیرش بر شادکامی مادران دانش آموزان کم توان تاثیر دارد و میتوان از آن نتایج آن در مراکز مشاوره و خدمات درمانی و همچنین مراکز مشاوره مدارس استثنایی بهره برد.

درمان مبتنی بر شفقت، شادکامی، مادران دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش پذیر .