شیدا شادکام - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه ملارد، تهران، ایران.

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر طرحواره ناسازگار اولیه زوج های متاهل انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بوده است. از میان ۳۲ زوج های متاهل که به وسیله مشاهده و مصاحبه غربال در مراکز مشاوره ای شهر تهران انتخاب شدند، ۱۶زوج در گروه کنترل و ۱۶زوج در گروه آزمایشی با توجه به معیارهای ورود و خروج قرار گرفتند. نمونه گیری پژوهش حاضر به صورت دسترس انجام گرفت. در این پژوهش، از پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه بهره گرفته شد. آزمودنیهای گروه آزمایش به مدت ۸هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۹۰ دقیقه ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که بعد از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، نمرات طرحواره ناسازگار اولیه زوج های متاهل در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه آزمایش معنادار بوده است. بنابراین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر طرحواره ناسازگار اولیه زوج های متاهل تاثیر دارد.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، طرحواره ناسازگار اولیه، زوج های متاهل.