ساناز بخشی ارجنکی - کارشناس ارشد مهندسی صنایع، تهران شمال، تهران

هدف از پژوهش حاضر بررسی و تحلیل محدودیتهای اجرای برنامه های بهبود کیفیت و اثربخشی آن بر صنایع کوچک بوده است. نوع تحقیق مورد نظر کاربردی و میدانی بوده همچنین رهیافت یا رویکرد تحقیق از نوع پیمایشی بوده است. با توجه به حجم زیاد جامعه آماری نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انجام شد و در میان شاغلان کسبوکار کوچک در شهر اراک توزیع شد. برای دریافت داده ها و اطلاعات ۲۵۰ پرسشنامه در میان جامعه آماری توزیع شد و از این میان ۲۴۲ پرسشنامه پر شد. اطلاعات بدست آمده از این پرسشنامه ها توسط نرم افزار آماری و با کمک آزمون آماری آلفای کرونباخ آزمون قرار گرفت (۹۷/۰=α). پس از جمع آوری داده ها با مطالعه کتابهای آمار و با استفاده از نرم افزارهای آماری، اطلاعات بدست آمده تجزیه و تحلیل گردید. برای توصیف داده ها و بیان وضعیت آنها از آمارهایی نظیر فراوانی و درصدگیری استفاده و در تجزیه و تحلیل روابط بین متغیرها از توزیع خی دو بهره گرفته شده است که طی آن متغیرهای مستقل پژوهش تحت عنوان سوالات شماره دار با متغیر وابسته ( عدم اثربخشی و اجرای برنامه های بهبود کیفیت) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل جداول نشان داد که بین تکنولوژی مورد استفاده در صنایع کوچک، بین نگرش مدیران به برنامه های بهبود کیفیت، بین سطح تخصص مدیران صنایع کوچک، بین محدودیتهای اقتصادی صنایع کوچک، بین نگرش کارکنان به برنامه های بهبود کیفیت با عدم اثربخشی این برنامه ها رابطه معنی دار وجود دارد.

بهبود کیفیت , صنایع کوچک , عدم اثربخشی صنایع کوچک , محدودیتها