علیرضا رضایی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی نفت-حفاری، دانشگاه صنعت نفت اهواز
خلیل شهبازی - دکتری مهندسی نفت، دانشیار دانشگاه صنعت نفت اهواز

مخازن دارای لایه آبده و یا کلاهک گازی قوی، در صورتی که به گونه ای صیانتی تخلیه نشوند پتانسیل بالایی برای تشکیل مخروط آبی و گازی خواهند داشت. این پدیده در مخازن با ضخامت کمتر لایه نفتی بیشتر مشاهده می شود. در چنین مخازنی برای افزایش تولید ناچار به حفاری چاه های انحرافی و افقی هستیم. در چاه های افقی اثر پاشنه تا انتها چاه و ناهمگونی خواص سنگ و سیال مخزن منجر به تشدید این مشکل می شود. ایجاد مخروط های آبی و گازی علاوه بر کاهش توان تولید مخزن، مشکلات محیط زیستی و بار مالی زیادی را موجب می شود. بصورت کلی سه راه حل برای کاهش این هزینه ها وجود دارد که شامل جدا کردن سیالات تولیدی از هم در سطح، جدا کردن سیالات تولیدی درون چاه، و عدم تولید سیالات آبی و گازی به همراه نفت است. در این مقاله سعی بر آن است که سیر تکاملی روش سوم از ICDبه AICVمورد بررسی قرار گیرد. همچنین، مزایا و معایب انواع فناوری هایی که برای مدیریت موضوع تولید آب و گاز همراه نفت به صنعت معرفی شده اند مورد بحث قرار گرفته و نقص های هر تجهیز که منجر به توسعه نسل جدید از آن شده، بررسی شده است.در پایان، مقایسه ای بین روش های مختلف تکمیل هوشمند چاه انجام شده است که عملکرد مناسب نسل آخر این نوع تکمیل که AICVاست را نشان می دهد.

تکمیل چاه هوشمند, چاه افقی, مخروط گازی و آبی