میترا قدیمی فسقندیس - فوق لیسانس تربیت بدنی،گرایش رفتار حرکتی دانشگاه ارومیه
سمیه خیری سیلاب - فوق لیسانس تربیت بدنی،گرایش مدیریت بازاریابی دانشگاه شهید بهشتی تهران

هدف از پژوهش حاضر بررسی وضعیت پرداخت به الگوهای ورزشی در تفریحات خانوادگی است که الگوهای مصرفی براساس درآمد، تعداداعضا، درون و برون شهری و سبک مشارکتی و غیرمشارکتی تحلیل می شود. روش تحقیق از نوع توصیفی کیفی استفاده است. جامعه آماری شامل خانواده های شهروند سهند است که به تفریحات ورزشی خانوادگی در داخل و بیرون شهر می پرداختند. نمونه آماری به دلیل زمینه و هدف پژوهش به صورت هدفمند و در دسترس شامل صد خانواده است. ابزار پژوهش به صورت مصاحبه براساس سوالات طراحی شده پانزده سوال باز پاسخ و سپس تنظیم اطلاعات دریافتی در چک لیست ها بود. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی استفاده کردیم. نتایج نشان می دهد که میانگین زمان فراغت ورزشی خانوادگی ۹۳/۹۹ ساعت در ماه است. خانواده های با جمعیت متوسط (۴ یا ۰ نفر) و سطح در آمد ۱۵-۵ میلیون، بیشترین تفریح ورزشی را دارند، فراغت ورزشی خانوادگی بیشتر به صورت سبک غیرمشارکتی است (۰۸ /۰۳ )الگوهای والیبال و کوهنوردی بیشترین زمان خانوادگی در بین الگوهای دیگر دارند(۱/۸ و ۰/۰ )تفریحات درون شهری بیشتر از برون شهری است به صورت تقریبی با افزایش تعداد اعضای خانواده و سطح درآمد تفریحات درون شهری کاهش و برون شهری افزایش داشت و به عکس. به نظر می رسد جذابیت الگوهای تفریحی ورزشی، ماهیتا گروهی انجام دادن آن ها، سطح درآمد و تعداد اعضای خانواده، پیداکردن خانواده های هم وزن، امکانات و وضعیت دسترسی به آن ها عوامل اصلی تعیین کننده زمان خانوادگی در پرداختن به فراغت ورزشی باشد.

تفریحات ورزشی، زمان خانوادگی، سبک تفریح، الگوی تفریحی ورزشی.