نقش منشور افزایش پالئوزوئیک در توسعه دگرسانی سنگ های ولکانیک ائوسن جنوب غرب چوپانان (شمال شرق استان اصفهان)

کوه کشکی با وسعتی حدود 18 کیلومتر مربع در 35 کیلومتری جنوب غرب چوپانان قرار دارد. سنگ های این منطقه عبارتند از : افیولیت پالئوزوئیک، کمپلکس دگرگونی چاه گربه، سنگ های دگرگونیه کربونیفر- پرمین، سنگ آهک های کرتاسه و سنگ های ولکانیک ائوسن که همراه با ساب و الکانیک ها و سنگ های آذرآواری دیده می شوند. سنگ های آتشفشانی و گرانیتوئیدی این منطقه به ترتیب دارای سن ائوسن پائینی و ائوسن میانی هستند. عمده واحدهای سنگی منطقه را آندزیت ها و سنگ های آذر آواری ائوسن به خود اختصاص داده اند. پتروگرافی آندزیت ها نشان می دهد که دارای کانی های فلدسپار (آندزین- الیگوکلاز و سانیدین)، آمفیبول (هاستینگسیت منیزیم دار، مگنزیوهاستینگسیت، فروپارگازیت)، میکا (بیوتیت- فلوگوپیت)، کلینوپیروکسن (دیوپسید، اوژیت)، کوارتز، گارنت، کانی های تیره (هماتیت، مگنتیتی، تیتانومگنتیت، ایلمنیت)، اسفن، زیرکن و آپاتیت می باشند. آندزیت های مورد بررسی در مطالعات صحرایی بسیار شکسته بوده و به میزان قابل توجهی دستخوش دگرسانی توسط سیالات ماگمایی قرار گرفته است. کانی های ثانویه حاصل دگرسانی شامل کلسیت، کلریت (دیابانیت)، کوارتز، کائولینیت، هماتیت و پرهنیت می باشند. نتایج XRD نمونه ها بیانگر وجود انواع دگرسانی های آرژیلیتی، سیلیسی، پروپلیتی و کربناته شدن در این منطقه است. سنگ های آتشفشانی ائوسن منطقه بوسیله سیالات ماگمایی مرتبط با پلوتونیسم ائوسن پائینی دگرسان شده اند که این دگرسانی در اثر وجود گسل چوپانان و سایر گسل های ژرف با امتداد شمال شرق- جنوب غرب و شمال غرب- جنوب شرق توسعه و شدت یافته است. این منطقه بخشی از کمپلکس افزایشی واریسکن انارک تا عروسان بوده که از مشخصات اصلی آن گسترش گسلش و از هم گسیختگی است. این عوامل ساختاری در تسهیل عبور سیالات و افزایش سطح تماس سیالات با سنگ ها نقش مهمی را ایفا نموده، سبب توسعه دگرسانی گرمایی در سنگ های ائوسن این منطقه شده و واحدهای پالئوزوئیک در تماس با آن را نیز مورد تهاجم قرار داده است. با توجه به زمین شناسی این منطقه می توان انتظار کانی زایی فلزی در ارتباط با دگرسانی و ماگماتیسم در منطقه را داشت.

Keywords:

دگرسانی , منشور افزایشی , کانی زایی , ائوسن , چوپانان , ایران مرکزی