آژین رستمی - گروه مشاوره خانواده ، دانشکده علوم انسانی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران ، نویسنده مسئول
محمداسماعیل ابراهیمی - استادیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد همدان، دانشگاه آزاد اسلامی، همدان، ایران

مقدمه: رضایت زناشویی، یک تجربه ی شخصی در ازدواج است که تنها توسط خود فرد در پاسخ به میزان لذت رابطه ی زناشویی قابل ارزیابی است و عوامل بسیاری هستند که در زندگی مشترک روی رضایت زناشویی تاثیر می گذارند و این احساس نقش مهمی در میزان کارکردهای بهنجار خانواده ایفا می کند لذا، مطالعه حاضر با هدف پیش بینی رضایت زناشویی براساس طرحواره های ناسازگار اولیه، حمایت اجتماعی و سبک های دلبستگی زوجین در زنان متاهل شهر سنندج انجام شد.روش پژوهش: پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه ی آماری آن زنان متاهل و مراجعه کننده به مراکز خدمات مشاوره خانواده در شهر سنندج در نیمه سال ۱۴۰۰ با تعداد ۴۴۰ نفر بودند که به روش نمونه گیری در تصادفی و بر اساس جدول نمونه گیری کرجسی و مورگان تعداد ۲۰۵ نفر انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. متغیرهای تحقیق توسط پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ، طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ، حمایت اجتماعی شربورن و استوارت و سبک های دلبستگی کولینز و رید انجام شد. داده های بدست آمده با استفاده از آزمون های رگرسیون خطی چندگانه و آزمون ضریب همبستگی پیرسون با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد رضایت زناشویی براساس طرحواره های ناسازگار اولیه، حمایت اجتماعی و سبک های دلبستگی زوجین در زنان متاهل شهر سنندج قابل پیش بینی است (۰۵/۰ > p). همچنین، بین رضایت زناشویی با طرحواره های ناسازگار اولیه رابطه منفی و معنی دار، و بین رضایت زناشویی با حمایت اجتماعی و سبک های دلبستگی رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که رضایت زناشویی براساس طرحواره های ناسازگار اولیه، حمایت اجتماعی و سبک های دلبستگی زوجین در زنان متاهل قابل پیش بینی است.

حمایت اجتماعی, رضایت زناشویی, سبک های دلبستگی, طرحواره های ناسازگار اولیه