اولدوز روستائی - کارشناس مجموعه میراث جهانی تخت جمشید (پایگاه میراث جهانی پارسه)

آداب و رسوم و فعالیت های روزمره هر جامعه، سازنده عناصر فرهنگی آن محسوب می شوند. تنوع آداب و رسوم، اشتغالات فرهنگی و صنایع دستی، دلیل غنای فرهنگی یک جامعه است. در روزگار بحران هویت، یکی از راههای حفظ هویت فرهنگی، کشف لایه های پنهان فرهنگی در زندگی روزمره جوامع است. یکی از ظرفیت های پنهان و مغفول مانده که از هویت فرهنگی و ارزش سنتی خود فاصله گرفته، صنایع دستی کهن و دست بافته ارزشمند رویه بافی گیوه است. رویه بافی گیوه، یکی از مراحل تولید کفشسنتی گیوه است که با نام رووار بافی در فهرست صنایع دستی وجود دارد. هنری که از دیر باز به ویژه در بین خانواده های روستایی رواج داشته است. پرسش مطرح شده در این مقاله این است که رویه گیوه به عنوان هنری بومی و دائمی، در روستای کندازی شهرستان مرودشت، چرا تا کنون نادیده گرفته شده است؟ هدف از این مقاله شناساندن صنایع دستی این منطقه (روستای کندازی) است. روش تحقیق توصیفی -تشریحی و شیوه گردآوری مطالب کتابخانه ای و میدانی بوده است. پس از بررسی های انجامشده نتیجه گرفته شد که این هنر بومی به دلایلی از جمله در هم آمیخته شدن با سایر فعالیت های روزمره بانوان در منزل، از هویت فرهنگی خود جدا گردیده است. این پژوهش ضمن بررسی و رفع موانع هویت زایی، توانست با ارائه مدارک و مستندات به دست آمده از تحقیقات میدانی و مطالعات اجتماعی و مردم شناسی جامعه محلی مورد نظر در این تحقیق، ظرفیت پنهان فرهنگی و مغفول روستای کندازی را تا مرز قرار گرفتن، در فهرست ثبت ملی این روستا در حرفه رویه بافی گیوه، پیش ببرد

مرودشت، کندازی، صنایع دستی،گیوه، رووار