بهارالسادات نجیبی - وابسته به سازمان آموزش و پرورش
زهرا رعیت پیشه - وابسته به سازمان آموزش و پرورش
محمدرضا دهقانی پور - وابسته به سازمان آموزش و پرورش

چنانچه میدانیم، آموزش سه ضلع دارد که عبارتند از محتوا، روش و ارز شیابی که متا سفانه به ارز شیابی از نظر کیفی، توجه کمتری می شود. امروزه در بسیاری از جوامع، ارزشیابی های سنتی کتبی و مرسوم، منسوخ شده و ارزشیابی های بسیار معتبر جایگزین آن شده و نشان داده که ارزشیابی در پایان یک دوره یا زمان خاص، تعیین کننده ی وضعیت دانش آموز نیست؛ بلکه فرایندی پیوسته و درهم تنیده با آموزش است. اصل نهان در ارزشیابی، این است که سنجش از چیزی باشد که یاد داده شده نه اینکه صرفا محک زدن توانایی دانش آموز با شد؛ یعنی ارز شیابی معتبر آن ا ست که مطابق و هماهنگ با اهداف آموز شی با شد؛ اما در عمل، بیشتر مواقع اینطور نیست و باهم نا سازگارند. در ک شور ما حتی در مدرن ترین مدارس ک شور، چارچوب اصلی ارز شیابی را کاغذ، قلم و پر سش های استاندارد و تستی تشکیل می دهد؛ چون کتاب و پرسش های استاندارد، تنها منابعی هستند که کار معلم، برنامه درسی و نیز پیشرفت تحصیلی، براساس آن ها ارزشیابی می شود. بدیهی است در ارزشیابی درس علوم تجربی، باید به این نکته توجه کرد که توانایی بیان حاصل مشاهدات دیگران، مهارت مشاهده در دانش آموزان را نشان می دهد؛ به عبارتی چون آموزش علوم، فرایند تولید مفاهیم است، ارزشیابی ، آموخته های فراگیر، ارز شیابی معتبری خواهد بود که البته به هیچ وجه به آسانی شیوه هی مرسوم نخواهد بود.ارزشیابی ها به دسته های مختلف تقسیم بندیمی شوند؛ بعضی از لحاظ ملاک، بعضی برا ساس هنجار، بعضی با توجه به زمان و بعضی ارز شیابی ها از لحاظ کمی و کیفی، ارزشیابی مستمر و ارزشیابی از نگرش ها و ارزشیابی های مجازی صورگ می گیرند

ارزشیابی، پیشرفت تحصلی، سنجش، AF۲۱دانش آموزان، معلم