مینا مقامی - دانشجوی کارشناسی ارشد پژوهش هنر دانشگاه پیام نور. مرکز آلانیا

از تاثیرگذارترین واردات در فرهنگ چین در طول تاریخ، پذیریش آیین بودایی در قرن ۲ ق م بود که فرهنگ دینی و فلسفی جدیدی را با هنر و شمایل نگاری آن به این سرزمین وارد کرد.. با ظهور بودا در قرن ۶ ق م در شمال هندوستان و ترویج بودیسم، نظام عقیدتی منسجمی در آسیا به ویژه در شرق دور گسترش یافت و با طی فراز و نشیب های تاریخی و پذیرش تحولات گسترده، تا به امروز نیز برجامانده است. آیین بودا با گذشتن از مرزهای زادگاه خود، در طی سده های بعدی توانست خود را تا دورترین مناطق مشرق زمین نیز برساند و باعث تحولات فکری و فرهنگی چشمگیری شود. تمدن چین از جمله تمدن هایی بود که این آیین نو رسیده را پذیرفت و با اعمال عقاید خاص خود، آن را تبدیل به دینی بومی کرده و بر غنای آن افزود. در این رهگذر هنر نیز از آیین جدید بی بهره نماند و با الهام از آن، تحولاتی اساسی را تجربه کرد که پیکرسازی از جمله بارزترین نمونه های آن بود. پیکره سازی بودایی در چین توانست با گذشت قرن ها و فاصله گرفتن از نوع هندی آن، جایگاه خود را در میان سایر هنرهای بودایی ارتقا دهد و به هنری تمام عیار مبدل شود. به طورکلی پیکره سازی و نقاشی چین شامل معابد، پاگودا، قصر، دیوار بزرگ چین، خانه و دیرها، آرامگاه ها و معابد صخرهای( غارها) است. پیکره سازی بودایی در چین و ژاپن توانست با گذشت قرن ها و فاصله گرفتن از نوع هندی آن، جایگاه خود را در میان سایر هنرهای بودایی پیدا کند و به هنری تمام عیار مبدل شود. از این رو در پژوهش حاضر سعی شده به سیر این تحولات در چین از سده اول میلادی و در ژاپن از سده ششم میلادی تاثیر آن بر روند پیکره سازی و پیکره ها، از زمان ورود بودیسم به این کشورها بررسی گردد. در نتیجه ویژگی های هر دوره با دوره هم عرض آن مقایسه و تطبیق و در یک نتیجه گیری کلی بیان شده است

آیین بودایی، پیکره سازی، چین، ژاپن، نقاشی.