فاطمه افرایی - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد نانوبیوتکنولوژی، گروه نانوبیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
سارا دانشجو - استادیار گروه نانوبیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
بهاره دبیرمنش - استادیار گروه بیوشیمی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

در این پژوهش، آنزیم کندروئیتیناز جداسازی شده از باکتری پروتئوس ولگاریس بر نانوذرات هیدروکسی آپاتیت، تثبیت شد. آنزیم دارویی کندروئیتیناز ABCI ماندگاری کمی داشته و یکی ازراه های فائق آمدن به محدودیت آن، تثبیت آنزیم، می باشد. هیدروکسی آپاتیت یک زیست مواد سرامیکی فاقد سمیت بوده که دارای مساحت سطح بالایی می باشد، که برای بارگذاری مقدار زیادی از آنزیم سودمند است. از این رو، با هدف دستیابی به فعالیت دارویی بهتر، آنزیم کندروئیتیناز بر نانوذرات هیدروکسی آپاتیت، به مدت ۱۲ ساعت در دمای ◦C۴ در سه pH ۵، ۶.۸ و ۸ تثبیت گردید. مشخصه یابی آنزیم تثبیت شده با استفاده از روش تصویربرداری میکروسکوپ الکترونی روبشی- نشر میدانی، طیف سنجی مادون قرمز و طیف سنجی فرابنفش انجام شد. یافته ها حاکی از آن است که آنزیم تثبیت شده بر نانوذرات هیدروکسی آپاتیت، در pH ۵ دارای بازده فعالیت بیشتری است. هم چنین، مشخص شد که، تثبیت آنزیم کندروئیتیناز ABCI به کمک تشکیل پیوندهای کوئوردینانسی بین یون های (Ca۲+) موجود در ساختار هیدروکسی آپاتیت و گروه های (COO-) از آمینواسیدهای موجود در آنزیم و به همراه برهم کنش های الکتروستاتیک بین گروه های باردار آنزیم و نانو بستر صورت می پذیرد.

آنزیم کندروئیتیناز، فعالیت، نانوسامانه، هیدروکسی آپاتیت