فرناز گورکانی - کارشناسی ارشد، روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد فیروزآباد
محبوبه چین آوه - استادیارگروه روانشناسی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان
مریم عبدالهی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی،دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز

هدف از انجام این پژوهش مقایسه تاب آوری و تحریک پذیری با تحمل ناکامی در مادران دارای کودک اتیسم و عادی بود .بدین اساس تعداد ۶۰ مادر که از این میان ۳۰ نفر دارای کودک اتیسم و ۳۰ نفر دارای کودک عادی بودند به روش نمونه گیریهدفمند انتخاب شدند و از آنها پرسشنامه های تاب آوری کاتر و دیدسون ) ۲۰۰۳ ( ، مقیاس تحریک پذیری باس و پلومن ) ۱۹۸۴ )و مقیاس تحمل اکامی هرینگتن ) ۲۰۰۵ ( به عمل آمد . جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی که شامل میانگین و انحرافمعیار و برای فرضیه های پژوهش از آمار استنباطی که شامل تحلیل واریانس یک متغیره و چند متغیره بود ، استفاده شد . نتایج نشانداد بین تاب آوری در بین مادران دارای کودکان اتیسم و عادی تفاوت معناداری وجود دارد واین میزان در بین مادران دارای کودکانعادی بیشتر است ، همچنین تحریک پذیری و ابعاد آن ) اضطراب ، خشم ، تهییج پذیری ( در بین مادران دارای کودک اتیسم وعادی تفاوت معنا داری وجود دارد و این میزان در بین مادارن داری کودک اتیسم بیشتر است . همچنین نتایج نشان داد بین تحملناکامی و ابعاد آن در بین مادران دارای کودکان عادی و اتیسم تفاوت معنا داری وجود دارد و تحمل ناکامی و ابعاد آن )ناراحتی ،عدم تحمل اهداف پیشرفت ، عدم تحمل پیشرفت و شایستگی ( در مادران دارای اتیسم کمتر می باشد

تاب آوری ، تحریک پذیری ، تحمل ناکامی ، مادر دارای کودک اتیسم ، مادر دارای کودک عادی