الهام خانلری - مربی، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گنبدکاووس، گنبدکاووس، ایران
سونا بیکدلی - استادیار، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گنبدکاووس، گنبدکاووس، ایران
لیلا میرسعیدی - استادیار، گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد گنبدکاووس، گنبدکاووس، ایران

فضاهای سبز و پارک های شهری بخش مهمی از شبکه پیچیده اکوسیستم شهری هستند و اثرات قابل توجهی در اکوسیستم ارائه می دهند. پارک اکولوژیک موضوع جدیدی در ارتباط انسان معاصر شهری با محیط زیست پیرامونش مطرح می کند. اکوپارک, محیطی است که در آن فعالیت های تفرجی، همگام با شناسایی و چگونگی برخورد با مسایل زیست محیطی از جنبه های گوناگون آموزش همگانی صورت می گیرد. نماد توسعه شهری پایدار اکولوژیکی، احداث پارک های شهری منطبق با شاخص های اکولوژیکی است. در طراحی یک اکوپارک باید به تمام اصول و عناصر لازم برای طراحی سایر پارکها نیز توجه داشت و با محیط زیست همراه و همسو باشد. به عبارت واضح تر، حداکثر استفاده از طبیعت با حداقل تخریب و در کنار آن استفاده مجدد از مواد قابل بازیافت (آشتی میان انسان و طبیعت). بعبارت دیگر دو محور کلیدی یعنی حفاظت از منابع سرزمین و اولویت دهی به منابع تولید و همچنین حفاظت از ارزشهای محیطی تا حد ممکن در طراحی اکوپارک باید مدنظر قرار گیرد. استان گلستان به سبب بهره مندی از منابع طبیعی و پهنه آبی وسیع می تواند بستر مناسبی برای ایجاد اکوپارک قلمداد شود. جزیره آشوراده یکی از مناطقی است که قابلیت تبدیل به اکوپارک را دارد و با توجه به اینکه پناهگاه گونه های ارزشمند گیاهی و جانوری است اگر هم بخواهد برای گردشگری مورد استفاده قرار گیرد، فقط با شکل موجود خود که نمادی از معماری روستایی و سنتی است دارای ارزش است. بنابراین با تکیه بر قابلیت های موجود و کاربریهای متنوع مفید اکوپارک، اجرای اکوپارک برای حرکت در جهت توسعه پایدار شهری لازم بوده و توصیه می گردد.

اکوپارک، طراحی پارک، گردشگری، توسعه پایدار شهری، محیط زیست