فریبا صیدی - کارشناسی ارشد رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ارومیه

برپایی کرسی های آموزش زبان فارسی در برخی دانشگاه های نامدار اروپا و فارغ التحصیل شدن شماری از دانشجویان اروپایی در رشته ی زبان و ادب فارسی و نیز تشکیل انجمن های علمی و موسسات تحقیقاتی زبان شناسی و شرق شناسی نیز به نوبه ی خود به رواج زبان فارسی در محافل علمی اروپا کمک کرد. به دنبال این امور، ترجمه ی برخی متون مشهور نظم و نثر فارسی به زبان های اروپایی بتدریج ادبیات فارسی را از محافل علمی به مجامع عمومی کشاند و موجبات آشنایی گروه های بیشتری از اروپائیان با متون فارسی را فراهم کرد. از این پس بود که متون اخلاقی، عرفانی، داستانی و حتی تاریخی ادب فارسی موردتوجه و استفاده ادیبان، شاعران، نمایش نامه نویسان و داستان سرایان اروپایی قرار گرفت و به وام گیری و اقتباس از آن ها- اصل متون یا ترجمه های آن ها- آثاری پدید آوردند. این اقتباس ها بیشتر بر متون اخلاقی و عرفانی مانند گلستان و بوستان سعدی و سپس متون تاریخی و حماسی متمرکز بود و در وهله ی اول کاربرد ابزاری در بیان نظرات سیاسی و اجتماعی داشت ولی بتدریج به دیگر آثار نیز تسری یافت و بیشتر جنبه ی ادبی و علمی به خود گرفت.

متون فارسی ، ادبیات غربی ، ترجمه ، تصحیح