رحیم حاجی آقازاده فیرورق - کارشناسی ارشد حقوق خصوصی
دلبر حسینی - سطح دو حوزه علمیه

حقوق انسان از جمله کودک مدتهاست مورد توجه است و توجه به کودک و عالم کودکی او چنان فزونی یافته که برخی از مربیان بزرگ پیشگویی کرده اند که این قرن «قرن کودک» خواهد بود. دین اسلام با بیان حقوق کودکان و شیوه های تربیتی آنان، رهنمودهایی ارائه نموده که می‎تواند منشور حقوقی جهانیان باشد. اولین رهنمودهای دین مقدس اسلام به دوران جنینی کودک برمی گردد زیرا سرنوشت هر انسانی به شرایط محیطی و تربیتی والدین بستگی دارد لذا دقت در انتخاب همسر از دستورات مهمی است که اسلام بر آن تاکید ورزیده است. خواندن اذان و اقامه در گوش کودک، نام نیکو، وضع تغذیه و بهداشت و تربیت دینی از جمله حقوقی هستند که دین مبین اسلام برای نوزاد پس از تولدش در نظر گرفته است. در جنبه بهداشت روانی و روحی کودک حفظ محیط زندگی او از مشاجرت، اختلافات خانوادگی، عوامل اضطراب آور و ترس بار، ایجاد امنیت روانی و شخصیتی فراهم آوردن زمینه تفریح سالم و غیره از مسائل عمده ای است که در علم روان شناسی و تربیتی امروز و نیز قرآن و احادیث بدان اشاره شده و شیوه های صحیح اعمال آن بیان گردیده است. در عرصه بین المللی هم، حقوق کودک انعکاس یافته به طوری که سال ۱۹۷۹ از سوی سازمان ملل به عنوان سال کودک نامگذاری شده بود. این اقدام موجب شد که کنوانسیون حقوق کودک در سال ۱۹۸۹ به تصویب بیشتر کشورهای جهان برسد که کشور ما هم در سال ۱۳۷۲ به آن ملحق شد. قرآن کریم که جامع ترین قوانین جهان است؛ کودک را به خاطر کرامتش برتر می شمارد ولی در اندیشه ی مصوبان کنوانسیون جهانی، کودک برای اینکه بی دفاع است مورد حمایت قرار می گیرد. کار کردن کودکان در حد اشتغال تابع قانون کار بوده و پیرو ضوابط و مصوبات مربوط می‎باشد. دین مقدس اسلام حتی تبعیض جنسی یعنی تفاوت گذاردن بین دختر و پسر به لحاظ جنسیت را مردود شمرده و آن را تقبیح می‎کند.

حقوق کودک، کودک در اسلام، قانون مدنی، کنوانسیون حقوق کودک