حسین حیدری کبریتی - دانش آموخته کارشناسی ارشد رشته تاریخ گرایش تاریخ اسلام،دانشگاه اصفهان، ایران

پیشینه سرزمین ما ایران، مسیر پر فراز و نشیبی است که در پرتو فرهنگ کهن ایرانی اسلامی نتایج درخشانی را تقدیم بشریت نموده است. گذشته روستاها و شهرهای آن از وجه تسمیه تاآداب و رسوم و آثار فرهنگی ملموس و ناملموس، هویت اصیل و ریشه دار این سرزمین را نشان می دهد. در این بین استان اصفهان و نواحی اطراف آن به جهت جایگاه ممتاز و تاریخی و حیات نشات گرفته از جریان رودخانه زاینده رود از عهد باستان تا کنون مورد توجه و نظر مورخان و محققان بوده است. تاریخ محلی ورزنه و رویدشت اصفهان نیز به جهت موقعیت و آثار و ابنیه و به ویژه آداب و سنن خاص دارای اهمیت می باشد. شهری که نقطه اتصال دو ولایت کهن اصفهان و یزد و نقطه انتهایی زاینده رود می باشد و آثار و ابنیه های تاریخی آن همچون قلاع، پل ها، خانه ها، پوشش سفید زنان وآداب و رسوم این دیار که همگی ریشه در تاریخ دارد، قابل تامل و اعتناست. دراین پژوهش علاوه بر رجوع به منابع مکتوب و روش کتابخانه ای به جهت محدود بودن این منابع، با استفاده از مطالعه و تحقیق میدانی و مصاحبه با افراد و مسئولان اجرایی و معتمدان محل دریچه ای به گذشته این شهر باز شده است، ضمن اینکه به تغییرات اجتماعی و اقتصادی و زیست بوم آن به خصوص زیست بوم مرداب گاوخونی و شرایط ناپایدار آن به عنوان یک بحران زیست محیطی پرداخته شده است. تبیین این موضوع علاوه بر نگارش و تدوین تاریخ محل می تواند در جهات متعدد از جمله تقویت موزه مردم شناسی و فرهنگی این شهر موثر و مبنا قرار گیرد.

تاریخ محلی، ورزنه، وجه تسمیه، آثار و بناها، آداب و سنن، مشاهیر، قورتان.