میترا رحیمی - معاون آموزشی شهر تهران
آمنه شیرودی - معاون اجرایی شهر تهران
زهرا کتیران - مربی پرورشی شهر تهران
زینب اکبری رکن آبادی - مشاور شهر تهران

محور اساسی و تکیه گاه روابط اجتماعی بطور عام و در سازمان ها بطور خاص روابط گروه های کوچک با بزرگ متفاوت است. اعتماد باعث می شود که افراد در روابط اجتماعی خود با دیگران هر گونه بدگمانی را کنار گذاشته و روابط صمیمانه ای را برقرار کنند، که بدون اعتماد چنین روابطی شکل نمی گیرد. برعکس بی اعتمادی باعث سوء ظن نسبت به دیگران و ضعف اعتماد به نفس در افراد می شود و نتیجه این بی اعتمادی اختلال در روابط و عدم شکل گیری همکاری های جمعی است. در گروه های ثانویه و نیمه رسمی نیز هرچه اعتماد بیشتر باشد، افراد به طور موثرتری با همدیگر ارتباط برقرار کرده و همکاری بهتر و پایدارتری را با همدیگر خواهند داشت. به لحاظ نظری باید گفت که مفهوم اعتماد اجتماعی به عنوان مهم ترین بعد سرمایه اجتماعی بصورت مستقیم و غیرمستقیم و از زمان شکل گیری جامعه شناسی مورد توجه بوده که خود بیشتر ناشی از توجه به مساله نظم اجتماعی و توسعه اجتماعی بوده است. به نحوی که اعتماد، نظم، همبستگی در اندیشه کلاسیک های جامعه شناسی مانند دورکیم، وبر، تونیس، مهم ترین مفاهیم بوده است. در دهه های اخیر نیز اعتماد اجتماعی، با طرح مفهوم سرمایه اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است. سابقه امروزین خود مفهوم سرمایه اجتماعی نیز به ۸۰ سال پیش و در نوشته های لیداجی هانیفان سرپرست وقت مدارس ویرجینای آمریکا بر می گردد. و جیمز کلمن (۱۹۸۸) برای اولین بار این مفهوم را در آمریکای شمالی وارد عرصه سیاسی کرد. تلاش های وی در اروپا توسط پاتنام پیگیری شد. و امروزه با توجه به اهمیت یافتن این مفهوم در سامان زندگی جدید بسیار مورد توجه قرار گرفته به نحوی که شاهد موج عظیمی از اندیشه ها و پژوهش ها در این زمینه هستیم که بیشتر ملهم از پژوهش های اندیشمندان متاخر مانند کلمن، پاتنام، زتومکا، سلیگمن، اینگلهارت، پاکستون، گیدنز، فوکویاما، گریشام، بوردیو و دیگران است. به نحوی که در مطالعه جهانی ارزش ها و اعتماد اجتماعی مورد سنجش قرار گرفته (wvs) نگرش ها است. محققان مختلف از دیدگاه های گوناگونی به مساله اعتماد نگریسته اند و به تبیین و توضیح دلایل اعتماد، تقویت و ارتقای آن، تبعات و تاثیرات کاهش و تضعیف آن پرداخته اند.

دانش آموزان، بومی، اعتماد، اجتماع، جامعه، روابط.