اعظم موسوی کاشی - SRBIAU
هورشاد مرتضایی سمنانی - SRBIAU

در این پژوهش ترکیب های ژئوپلیمری بر پایه متاکائولن و سیلیس آمورف به کمک هیدرروکسید پتاسیم تهیه شدند. پس از تعیین ترکیب بهینه با نسبت مولی سیلیس به آلومینا برابر ۵ و مقدار آب برابر ۹ مول، مقدار ۱، ۳، ۵ و ۷ درصد وزنی الیاف آلومینوسیلیکاتی به ترکیب ژئوپلیمر افزوده و استحکام مکانیکی و ریزساختار نمونه ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مقدار استحکام خمشی و فشاری نمونه بهینه در دمای محیط به ترتیب برابر ۸۷/۵ و ۰۵/۱۹ مگاپاسکال است. با افزودن مقدار ۵ درصد وزنی از الیاف آلومینوسیلیکاتی بیشترین مقدار استحکام خمشی و فشاری در دمای محیط به دست آمد. اما با حرارت دهی نمونه های کامپوزیتی در دمای oC ۷۰۰ به مدت یک ساعت، مقدار استحکام خمشی و فشاری به ترتیب ۳۴/۱۰ و ۸۶/۱۷ مگاپاسکال شد. کاهش استحکام مکانیکی به تغییر در نحوه اتصال الیاف به زمینه ژئوپلیمری ربط داده شد.

Geopolymer, Composites, Aluminosilicate fiber, Mechanical strength, ژئوپلیمر, کامپوزیت, الیاف آلومینوسیلیکاتی, استحکام مکانیکی