نیما رضایی - عضو هیات علمی گروه روابط بین الملل دانشگاه خوارزمی تهران
فتح اله پرتو - کارشناسی ارشد رشته روابط بین الملل از دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین

این پژوهش در پی پاسخ به این سوال اصلی که «با چارچوب قرار دادن آموزه های سان تزو و کلازویتس، پهپاد چه نقشی در استراتژی کشورها (ازجمله نظامی جمهوری اسلامی ایران) ایفا می نماید؟» این فرضیه را ارائه می دهد که «مطابق با آموزه های استراتژیک سان تزو، پهپاد ابزاری است که چهار کارکرد استراتژیک دارد: الف)می تواند به تنهایی یا به واسطه تشدید اثربخشی دیگر تسلیحات و تجهیزات نظامی نقاط ضعف دشمن را مورد حمله قرار دهد؛ ب)هم به تنهایی و هم به واسطه تشدید اثربخشی دیگر تسلیحات و تجهیزات نظامی به تحقق هدف «شکستن مقاومت دشمن بدون جنگ» مساعدت شایانی می نماید؛ ج)موجب شناخت دقیق دشمن و کسب اطلاعات حساس از او می شود؛ و د) از آن جا که کل جنگ بر پایه فریب قرار دارد، می تواند با انجام جنگ الکترونیک فریب دشمن را محقق نماید و یا در فریب سامانه های راداری و پدافندی دشمن نقش مهمی ایفا نماید؛ هم چنین مطابق با آموزه های استراتژیک کلازویتس، پهپاد ابزاری است که سه کارکرد استراتژیک دارد: الف) می تواند به تنهایی یا به واسطه تشدید اثربخشی دیگر تسلیحات و تجهیزات نظامی نقاط ثقل و قوت دشمن را مورد حمله قرار دهد؛ ب)هم به تنهایی و هم به واسطه تشدید اثربخشی دیگر تسلیحات و تجهیزات نظامی نقشی اساسی در تحقق هدف «تخریب نیروهای مسلح دشمن» ایفا می نماید؛ و ج) به واسطه کارکرد عالی، تحمیل اراده و خواست سیاسی خودی به دشمن را تسهیل می نماید». مضاف بر پاسخ به سوال اصلی، در این پژوهش نگاه مقامات و استراتژی های نظامی ایالات متحده به پهپادهای ایرانی مورد واکاوی قرار می گیرد.

پهپاد, جمهوری, اسلامی, ایران