مهران مقصودی - دانشیار ژئومورفولوژی، گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران
سیامک شرفی - دانشیار ژئومورفولوژی، گروه آموزشی علوم جغرافیایی، دانشگاه لرستان
پویا کامرانی - دانشجوی دکتری ژئومورفولوژی، گروه جغرافیای طبیعی، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران

امروزه به منظور تحقق توسعه پایدار در مناطق مستعد، توجه به هر دو جنبه اکوتوریسمی و ژئوتوریسمی آن محیط ضروری است. در واقع تمرکز کامل بر بوم گردشگری یک محیط که دارای منابع توانمند ژئوتوریسمی نیز می باشد، می تواند ما را از مفهوم توسعه پایدار دور کند. یکی از این مناطق، دشت دالانی شهرستان الیگودرز می باشد؛ که، با توجه به جاذبه های زمین گردشگری این منطقه مانند اشکال کارستیک و یخچالی، توجه به منابع اکوتوریسمی آن بیش از منابع ژئوتوریسمی بوده است. همچنین با توجه به یافته های روانشناسی نوین، نمی توان رویکردی برابر را در معرفی و ترویج جاذبه های ژئوتوریسمی و اکوتوریسمی اتخاد کرد؛ زیرا، از نظر رنگ شناختی این دو دسته اغلب به گروهی از رنگ های آکروماتیک و کروماتیک تعلق دارند که واکنش حسی انسان به آنان همسان نیست. از این رو می بایست فعالین گردشگری در ترویج زمین گردشگری بیش از بوم گردشگری فعالیت کنند.

روانشاسی، ژئوتوریسم، اکوتوریسم، ژئومورفولوژی، اکولوژی