مهنا نیک بین - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران غرب، گروه مدیریت جهانگردی و هتلداری، تهران، ایران.مرکز تحقیقات اقتصاد خلاق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، ایران.
پروانه رضایی روزبهانی - عضو هیات علمی و دانشیار، دکتری تخصصی زمین شناسی ، گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه دانشگا ه آزاد اسلامی واحد خرمآباد و گروه برنامه ریزی شهری دانشکده هنر و معمار ی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب .مرکز تحقیقات اقتصاد خلاق، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ته

پس از ارائه مفهوم ژئوپارک برای نخستین بار از سوی یونسکو در سال ۱۹۹۹، ژئوتوریسم به عنوان یک استراتژی جدید برای توسعه پایدار در این مناطق مطرح شد. جهت نیل به این پارادایم از ظرفیت تحمل گردشگری (TCC) به عنوان معیاری برای سطح استفاده بهینه بازدیدکنندگانی بهره بردند تا از یک سایت بدون ایجاد تخریب زیست محیطی استفاده کنند. هدف از این مقاله، ارائه مطالعه مروری از مفهوم ظرفیت تحمل گردشگری و اجرایی شدن آن در ژئوپارکهای شبکه جهانی یونسکو است. از این رو، در این مطالعه به بررسی ابعاد مختلف ظرفیت تحمل گردشگری، تکنیکهای آن، شبکه ذینفعان، عناصر تعدیل شده ظرفیت تحمل گردشگری و نمونههای موفق اجرا شده آن در سطح بینالمللی میپردازیم. همچنین در نهایت راهکارها و پیشنهادهای عملیاتی جهت نیل به اجرایی شدن ظرفیت تحمل گردشگری در ژئوپارکها به عنوان یکی از مهترین سایتهای ژئوتوریسمی مورد بازدید گردشگران در جهت توسعه پایدار آن میپردازیم. نتیجه اجرایی شدن ظرفیت تحمل گردشگری در ژئوپارکها در قالب تامین نیازهای جامعه محلی، گردشگران و محیط زیست در ارتباط با اصول سه گانه پایداری(ظرفیت تحمل محیطی (ECC)، ظرفیت تحمل اجتماعی-جمعیتی (SCC) و ظرفیت تحمل سیاسی-اقتصادی (PCC))) و چارچوب شبکه جهانی ژئوپارکها اعم از آموزش، پایداری و حفاظت قابل تحقق میباشد.

ظرفیت تحمل گردشگری، ژئوپارک، شبکه جهانی ژئوپارکهای یونسکو و پایداری.