احمد حسینی - استادیار، گروه جغرافیا، دانشگاه پیام نور ایران
علی جعفری زاده - دانش آموخته کارشناسی ارشد، جغرافیا و برنامه ریزی، دانشگاه پیام نور، ایران

مهاجرت شکلی از تحرک جغرافیایی یا مکانی جمعیت است که بین دو واحد جغرافیایی انجام می گیرد. تحقیقات نشان می دهد مخاطرات محیطی همچون تندباد، خشکسالی، سیل و گرد و غبار در مهاجرت منطقه ای تاثیر دارد. میانگین سالیانه سرعت باد در منطقه سیستان نشان می دهد که از سال ۱۹۸۹ تا پایان سال ۲۰۱۸ تقریبا ۷/۴ متر بر ثانیه بر سرعت باد افزوده شده است،  نتایج حاصله از پیش بینی  داده ها نشان داد که سرعت باد اثر قابل توجهی در مهاجرت جمعیت روستایی در منطقه سیستان دارد به طوری که جمعیت روستایی طبق سرشماری سال ۱۳۳۵ از ۹۲% به ۵۶% در سال ۱۳۹۵ رسیده  است. محاسبه ضریب تعیین نشان می دهد که ۸۵% کاهش جمعیت روستایی مربوط به سرعت باد و نتایج حاصله از آن بوده است. مقادیر پیش بینی شده جمعیت روستایی نشان می دهد در سال ۱۳۹۸ این میزان به ۳۹/۵۵ % ، در سال۱۳۹۹ به ۸۸/۵۴ % و در سال ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ به ترتیب به ۳۲/۵۴ % و ۲۲/۵۳ % می رسد که در طی سال های پیش بینی شده یعنی از سال ۱۳۹۸ تا سال ۱۴۰۱ ، ۹۶% علت مهاجرت روستایی مربوط به سرعت باد و اثرات مخرب آن در این منطقه است و ۴% آن مربوط سایر فاکتورهای مهاجرتی است. خروجی نشان می دهد ضریب متغیر  آماره t برابر با ۵۰۷/۲ در مدل مثبت است. این موضوع بیانگر آن است که با افزایش سرعت باد مهاجرت روستایی نیز افزایش می یابد که بحرانی بودن منطقه را نشان می دهد.  بر این اساس در سال های آینده می بایست منتظر تخلیه درصد بیشتری از جمعیت روستایی در منطقه سیستان بود که برای حل این مشکل باید اقدامات کنترلی در زمینه عواقب حاصله از سرعت باد و تثبیت جمعیت برداشته شود.

طوفان, گرد و غبار, سرعت باد, مهاجرت روستایی, سیستان