مهدی سرمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی موسسه آموزش عالی بهار
عطا طهرانچی - استادیار، گروه روان شناسی دانشگاه بین المللی امام رضا(ع)
جعفر طالبیان شریف - استادیار، گروه روان شناسی دانشگاه فردوسی مشهد

رضایت مندی، میزان یا اندازه دستیابی اشخاص به اهداف پسندیده است و تعیین کننده فاصله بین کیفیت خدمات در ذهن و آرمان هایافراد و خدماتی است که آنها دریافت می کنند و همچنین در تعریفی دیگر، رضایت واکنشی عاطفی و ذهنی در برابر محیط است کهدر مسیر آن فرد نیازهایش را اعلام می کند و هنگامی که نیازها ارضا شد، احساس شادی و سعادت و رضایت در او به وجود می آید.انسان پیوسته در ارتباط با محیطی است که خود قسمتی از آن به حساب می آید و باتوجه به این موضوع که یک رفتار اجتماعی درخلاء اتفاق نمی افتد و نیازمند فضایی برای رویداد است بنابراین رابطه انسان و محیط به طور یک رابطه رفت و برگشتی با ایجادارتباط مورد نظر است و محیط مهمترین متغیر اثرگذار بر رفتار انسان است و محیط اطراف ما تاثیر به سزایی بر احساس و رفتار مادارد که خود بر شکل گیری میزان رضایت از زندگی اثر گذار است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی بوده و به بررسی فرضیه ارتباطبین میزان رضایت از زندگی در رابطه با عوامل محیطی شهری می پردازد

رضایت از زندگی، سبک زندگی، عوامل محیطی شهری