پریا مسیبی
شایان محمدی

اختلالات فراگیر تحول یا اختلال نافذ رشد یا آسیب شدید در مینه های گوناگون رشدمشخص می شوند. اختلال در مهارت های ارتباطی ، اجتماعی ، هیجانی و رفتارهایغیرعادی ،علایق و فعالیت های کلیشه ای ،از عمده ترین نشانه های این اختلالات بهشمار می آید. این اختلالات به طور معمول در سال های اولیه زندگی مشخص میشوند و با درجاتی از عقب ماندگی همراه هستند.یکی از مشهورترین و وخیم تریناختلالات فراگیر تحول ، اختلالات اوتیسم (درخود ماندگی) می باشد.بر اساس تعریفپنجمین ویرایش راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (انجمن روان پزشکیآمریکا، ۲۰۱۳ ، ترجمه سید محمدی، ۱۳۹۴ ) اختلال اوتیسم یکی از بیماری های گروهاختلالات فراگیر رشد می باشد که با تخریب پایدار در تعامل اجتماعی متقابل، تاخیر یاانحراف ارتباطی و الگوی ارتباطی کلیشه ای محدود، مشخص است که کارکرد نابهنجاردر زمینه های فوق باید در سه سالگی وجود داشته باشد نخستین و شاید بارزترین ویژگی اختلال درخودماندگی، نارسایی در مهارت هایهیجانی و اجتماعی است که به طور تقریبی اغلب افراد با اختلال ،اتیسم این نارسایی رانشان می دهند. نارسایی در مهارت های هیجانی و اجتماعی به صورت نقص قابل توجه درارتباط و تعامل اجتماعی و محدودیت های شدید در فعالیت ها و علایق فرد نمایان میشوند. در اختلال اتیسم تعامل اجتماعی به شدت و به شکلی با دوام آسیب می بیند.افراد مبتلا در کاربرد رفتارهای غیر کلامی و جلوه های هیجانی مانند تماس چشمی،ژست های بدنی و بیان چهره ای و حرکات بدنی دچار مشکلات چشمگیری هستندکودکان خرد سال در ایجاد روابط با همسالان مشکل دارند و به برقراری دوستی تمایلیندارند کودکان بزرگ تر گاهی به برقراری دوستی علاقه دارند، ولی شیوه های تعاملاجتماعی را نمی داند.

بازی درمانی، طیف اوتیسم، بهبود عملکرد اجتماعی