مروری بر استفاده از جاذب های کربن فعال، زئولیت و رزین ها در تصفیه آب و فاضلاب

امروزه فرآیند جذب به عنوان راهکاری ساده و مفید در تصفیه آب و فاضلاب در بسیاری از موارد عملی و تحقیقاتی مورد استفاده قرار می گیرد. در تحقیق حاضر، زئولیت ، کربن فعال و رزین به عنوان سه دسته اصلی از جاذب ، مورد بررسی قرار می گیرند. زئولیت با ساختار آلومیناسیلیکاتی و قابلیت تعویض کاتیونی، جاذب مناسبی برای حذف آمومنیوم، فلزات سنگین، آنیون های غیرآلی و مواد آلی می باشند. به علاوه، کربن فعال با ساختاری آمورف و متخلخل از گرافیت و با داشتن خصوصیاتی مانند سطح ویژه بالا و طیف گسترده عملکرد سطحی، در تصفیه آب بسیار رایج می باشد. چوب، زغال سنگ، پوست نارگیل، خاک برگ و بسیاری از ضایعات صنعتی کربن دار طی فرآیندهای فیزیکی- حرارتی و یا شیمیایی در تولید کربن فعال به کار برده می شوند. کربن فعال به صورت معمول و یا اصلاح شده در حذف انواع فلزات سنگین، ترکیبات آلی آروماتیک مانند فنول ها، آنیون های محلول و انواع ریز آلاینده ها کاربرد دارد. از طرفی، جاذب های پلیمری در چند دهه اخیر جایگزین مناسبی برای کربن فعال شده اند. رزین ها معمولا پایه پلیمری ، از جنس استرن دارند و در ساختمان شیمیایی ماکرومولکول آنها عوامل اسیدی و یا بازی وجود دارد که در واقع عوامل اصلی تبادل یونها محسوب می شوند و به دو دسته رزین های یونیR-H و رزین های آنیونی R-OH تقسیم می شوند. از رزین ها درحذف مواد آلی و غیر آلی مانند فلزات سنگین، رنگ، فنول، بنتازون و سورفاکتانت استفاده می شود

Keywords:

زئولیت , کربن فعال , رزین , جاذب , فلزات سنگین , مواد آلی