حمیده نجارزاده - گروه نساجی، دانشکده فنی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
امین مفتاحی - گروه طراحی لباس، دانشکده هنر و معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب دکترای مهندسی شیمی نساجی و علوم الیاف
آتوسا ایزدی پارسا - گروه طراحی لباس، دانشکده هنر و معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
مژده طهماسبی - گروه طراحی لباس، دانشکده هنر و معماری ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

امروزه راحتی یک فاکتور مهم در انتخاب پوشاک است به عبارت دیگر مصرف کنندگان علاوه بر ظاهر مناسب، راحتی پوشاک را نیز در نظر می گیرند. راحتی به معنی وضعیت مطلوب فیزیولوژیکی، روانی و تعادل فیزیکی بین بدن، پوشاک و محیط بیرون است. در طول یک فرایند ورزشی به علت سرعت در تغییر شرایط جوی و شرایط فیزیولوژیکی بدنی، البسه ورزشی باید قابلیت سرعت عمل و تغییرپذیری بالایی در برابر این تغییرات را داشته باشند. یعنی اینکه بتواند با استفاده از ذخیره حرارت و تنظیم هوا موجب تعادل حرارتی ورزشکار در برابر تغییرات دمایی باشند. بنابراین یک لباس ورزشی مناسب خدمتی بالاتر از راحتی را انجام میدهد، چرا که می تواند ایمنی ورزشکار را نیز تحت تاثیر خود قرار دهد. در این میان استفاده از مواد تغییر فاز دهنده یعنی موادی که می توانند از طریق فرایند تغییر فاز موجب تعادل حرارتی شوند، بر روی البسه ورزشی، روشی موثر در جهت تولید البسه ورزشی راحت و ایمن باشد به این منظور در این مقاله ابتدا به بررسی روش های بکارگیری مواد تغییر فاز دهنده در منسوجات و سپس به کاربردهای آن در زمینه تولید منسوجات ورزشی پرداخته شده است.

مواد تغییر فاز دهنده(PCM)،البسه ورزشی، تعادل حرارتی، راحتی